Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ακαδημία Πλάτωνος (2009)

Η ταυτοτητα:
Ετος: 2009
Ειδος: Δραμα
Σκηνοθεσια: Φιλιππος Τσιτος
Σεναριο: Φιλιππος Τσιτος, Αλεξης Καρδαρας
Ηθοποιοι: Αντωνης Καφετζοπουλος, Αναστα Κοζντινε, Μαρια Ζορμπα
Διαρκεια: 103'
Χωρα: Ελλαδα

Η υποθεση:
Ο Σταύρος και οι φίλοι του, κλασικοί ελληναράδες χαραμοφάηδες, τεμπελιάζουν όλη μέρα μπροστά στο ψιλικατζίδικο του πρώτου. Όλα αλλάζουν όμως όταν ένα πρωί η μητέρα του Σταύρου αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός Αλβανού τον χαμένο της γιο.
πηγη: athinorama.gr/cinema


Σχολια:
Πολυ πιστικη αναπαρασταση ενος τμηματος της κοινωνιας μας. Η σκηνη με τους ρεμπελους Ελληναρες και το φραπογαλα, που κριτικαρουν τους "αλλους" χωρις οι ιδιοι να εχουν συναισθηση της μιζεριας τους αρα και χωρις να κανουν τιποτα γι αυτην, ειναι νομιζω το κυριο και πικρο θεμα του εργου.Το τελος της ταινιας ειναι στο ιδιο καταθλιπτικο σκηνικο, σε κανει να σκεφτεις παραπερα για το μελλον των ηρωων, αλλα και για το δικο σου, (αν αναγνωριζεις σ' αυτους κατι απο σενα η απο γνωστους σου).





Σε κανει να χαμογελασεις πικρα για το ποσες φορες εχεις ακουσει και θα ακουσεις ακομα να κατηγορουμε το συστημα, τους πολιτικους, την τυχη, τους "αλλους", ποτε ομως την ανοργανωσια μας, τον ωχαδερφισμο μας, την οκνηρια μας, την ιδιοτελεια μας, τον φθονο μας, την εθελοτυφλια μας. Αν δεν αρχισουμε την επανασταση εμεις, ο καθε ενας απο εμας, τώρα, σε καθε καθημερινη μας μικροστιγμη, ποιος και ποτε θα την αρχισει ; Ενα εργο καιριο, ευστοχο, γυρισμενο στο σωστο  περιγυρο, λιτο και ουσιαστικο. Ο Καφετζοπουλος παιζει σε ολη την ταινια εσωτερικα, σχεδον μονο με το προσωπο του. Πολυ καλος.




Αρα η ιδεα ειναι πολυ καλη, αλλα πιστευω οτι δεν απογειωνεται. Καποιοι χαρακτηρες διαγραφονται εντελως, πολυ φτωχη η σκηνοθεσια, οι διαλογοι ψιλοανουσιοι ( δεν εχουν βαθος και ουσια ).  Επισης η αναμειξη χιουμορ και συγκινησης δε λειτουργησε τοσο καλα. Κριμα, γιατι αν ειχαν προσεξει το τεχνικο μερος θα εβγαινε ενα αριστουργημα ανταξιο του Καουρισμακι!

  • Βραβειο Καλυτερης Ανδρικης Ερμηνειας στο Φεστιβαλ του Λοκαρνο για τον Αντωνη Καφετζοπουλο.
  • Προσωπικη αξιολογηση:
αστεράκια   (3/5)





Links



Τrailer


11 σχόλια:

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Καλησπέρα. Θεωρώ ότι γενικά οι διάλογοι είναι πρόβλημα στις περισσότερες ελληνικές ταινίες. Μεγάλη αμηχανία και συνήθως δεν υπάρχει και ικανός σκηνοθέτης να το καλύψει...

navarino-s είπε...

Είναι εύστοχες οι παρατηρήσεις σου σε κάποια σημεία αλλά εγώ βρήκα ότι ο Τσίτος έπαιξε πολύ και στο θέμα των συμβολισμών. Η σκηνή με τους Κινέζους που μεταφέρουν όλο κουτιά, νομίζω ότι δείχνει και τον παρασιτικό ρόλο που παίζουν αυτοί οι άνθρωποι στην ελληνική οικονομία και που όλο εξαπλώνονται νοικιάζοντας διαρκώς νέα μαγαζιά σε αντίθεση με τους Αλβανούς που τους δείχνει διαρκώς να δουλεύουν και εδώ είναι το ακόμη πιο τρελό των Νεοελλήνων που διάκεινται αδιάφορα έως φιλικά προς τους απόμακρους Κινέζους και μισούν θανάσιμα τους αφομοιώσιμους εργατικούς και πολιτισμικά πιο κοντυνούς μας Αλβανούς!
Ένα φοβερό κινηματογραφικό εύρημα που έχει η ταινία είναι οι σκηνές με το θυροτηλέφωνο στην είσοδο της πολυκατοικίας!
3/5 είχα βάλει πέρισυ που την είδα στο σινεμά αλλά προχτές που την είδα στην τηλεόραση "είδα" και άλλα πράγματα που με αναγκάζουν να ανεβάσω τη βαθμολογία στο 4/5.

Philip Winter είπε...

Καλησπερα φιλε moody. Οντως, ενα μεγαλο προβλημα του ελληνικου σινεμα. Γι' αυτο εχουμε επιστρεψει σε παλια σεναρια και γυριζουμε remake, "Ηλιας του 16ου", "Ζητειται Ψευτης" και σε λιγο θα επιστρεψει το......(η αγωνια κορυφωνεται)..... "Ροδα, τσαντα και κοπανα"..... ετοιματσειτε.....!!! :Ρ
Ξεπερασμενες σκονισμενες ταινιες μιας αλλης εποχης τις ξαναγιαλυζουμε και τις ξαναπροβαλλουμε στα σινεμα. Δυστυχως.

Philip Winter είπε...

Navarino πολυ σωστες οι παρατηρησεις σου. Για να πω την αληθεια δεν ειχα προσεξει τον συμβολισμο με τους Κινεζους και δεν πολυκαταλαβα τι ηθελε να πει ο Τσιτος.
Στην πολυκατοικια της πρωην γυναικας του δεν λες; Οντως!
Δεν το ειχα δει στο σινεμα, το ειδα στην τηλεοραση την Δευτερα. Ισως με μια δευτερη προβολη να μου αρεσει περισσοτερο. Αλλα, βρηκα την "Ακαδημια..." πολυ φτωχη στο εικαστικο μερος.

Philip Winter είπε...

Μoody την "Aκαδημια Πλατωνος" την εχεις δει;

academy είπε...

Γέιά σου Hulot!Ηταν μια καλή ταινία που αυτή την φορά υστερούσε λίγο σκηνοθετικά.Ωραίο σενάριο,πανέξυπνη ιδέα της μητέρας και των Αλβανικών που όπως λές και εσύ αν και προσπάθησε να το απογειώσει στις σκηνές με τον τάφο δεν τα κατάφερε.Χαίρομαι όμως διότι ξεχωρίζει απο την υπόλοιπη ελληνική...΄΄σαβουρα'' με ταινίες της Μακρυπούλια και του Φιλιππίδη....

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Ναι, την είχα δει πέρυσι στο σινεμά. Συμφωνώ με όσα γράφεις. Πολύ έξυπνο θέμα, αλλά καθόλου κινηματογραφική φινέτσα και αμήχανοι, ως επί το πλείστον, διάλογοι.

Philip Winter είπε...

Γεια σου φιλε academy!! Συμφωνω απολυτα, σκηνοθετικα αμηχανη και οι διαλογοι δε βοηθουν ωστε να δωσουν ουσια και βαθος στο εργο. Τις σκηνες στον ταφο τις περιμενα πολυ δυνατες, αλλα τελικα ηταν οι πιο αδιαφορες της ταινιας. Και εγω χαιρομαι πολυ που απο περισυ μεχρι φετος βγαινουν αξιολογες ελληνικες ταινιες (Κυνοδοντας, Στρελλα, Attenberg, Μαυρο Λιβαδι κ.α.) μακρια απο μπαλαφαρες του τυπου "Μωλις χωρησα" η "Ηλιας του 16ου" αν μεινουμε μονο στους Φιλιππιδη, Μακρυπουλια.

Philip Winter είπε...

moody, χαιρομαι που συμφωνουμε. Κριμα που δεν προσεξαν καθολου το τεχνικο μερος. Επισης πολλοι χαρακτηρες δεν αναλυονται καθολου (οι φιλοι του Σταυρου, η γυναικα του κ.α.).

Dimitra είπε...

καλησπέρα και καλή χρονιά!
αρχικά θα ήθελα να πω πως συμφωνώ με όσα λες. η ταινία, αν και πραγματικά αξιόλογη, χάνει στο ουσιαστικό της κομμάτι, την κορύφωση, όπως λες. μου φάνηκε στάσιμη. από την άλλη χάρηκα που είδα μια τόσο ξεχωριστή ταινία, που μιλάει χωρίς φόβο και ντροπή για τους ανθρώπους του σήμερα, χωρίς να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους απενοχοποιήσει! κανέναν τους, ακόμα και τους "καλούς" της υπόθεσης!

Philip Winter είπε...

Καλη χρονια Δημητρα! Ο,τι επιθυμεις! :)
Χαιρομαι που συμφωνουμε. Πολυ ευστοχη η παρατηρηση σου για την απενοχοποιηση. Η Ακαδημια Πλατωνος δεν εχει ουτε το μερος των ακροδεξιων, αλλα ουτε των κομμουνιστων. Ειναι στη μεση και αυτο ειναι το μεγαλυτερο πλεονεκτημα της πλουσιας σε μυνηματα, αλλα φτωχης κινηματογραφικα ταινιας του Τσιτου.