Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Play Time (1967)

Η ταυτοτητα:
Ετος: 1967
Ειδος: Κομεντι
Σκηνοθεσια: Jacques Tati
Σεναριο: Jacques Tati, Jacques Lagrange
Ηθοποιοι: Jacques Tati, Barbara Dennek, Rita Maiden
Διαρκεια: 155'
Χωρα: Γαλλια

H υποθεση:
Ένα γκρουπ από την Αμερική φτάνει στο Παρίσι. Αντί για τη γραφική Πόλη του Φωτός οι τουρίστριες βλέπουν ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα κτιρίων, περιηγούνται σε μια έκθεση μοντέρνων προϊόντων και δειπνούν σε ένα εστιατόριο πολυτελείας. Στους ίδιους χώρους περιφέρεται και ο κύριος Ιλό.

Σχολια:
Με πνευματωδες χιουμορ, καταπληκτικα σκηνικα και φοβερη δουλεια στην ηχητικη μπαντα, το Play Time καταφερνει να σχολιασει τη συγχρονη πολη, την κατευθυνομενη νοοτροπια του "νεο-μικροαστου" και την τεχνολογια που μπαινει στην ζωη του.
Δεν σταματα να παιζει με τους ηχους, να αστειευεται με τον θεατη, να τον κανει να γελα  σκηνοθετωντας κωμικοτραγικες καταστασεις για να καταληξει αισιοδοξα, μετατρεποντας την ασφυκτικη πολη σε Λουνα Παρκ.


Διακριτικα αστεια γκαγκς και μια εξαιρετικη σκηνοθεσια με ευρηματικα πλανα:
α) Δυο οικογενειες σε δωματια με τζαμαρια και κοινo τοιχο παρακολουθουν το ιδιο προγραμμα στην τηλεοραη του τοιχου τους και καταγραφονται κοινα σημεια και διαφορες στις αντιδρασεις τους, χωρις να βλεπουμε το προγραμμα (http://www.youtube.com/watch?v=pdMsEg-2XkU&feature=related) β) Καποιος καθαριζει ενα τζαμι με οριζοντιο αξονα. Στο τζαμι εμφανιζεται η αντανακλαση ενος πουλμαν με αμερικανους τουριστες και οπως το τζαμι αλλαζει κλισεις οι τουριστες φαινεται να αλλαζουν και αυτοι κλιση φωναζοντας ουαου σαν να ανεβοκατεβαινουν στο Λουνα Παρκ. (http://www.youtube.com/watch?v=UblJAEvHpu8&feature=related),  γ) Το σικ ρεστοραν οπου γκρεμιζεται μεσα σε μια νυχτα = η επιτομη του ρεαλιστικου χιουμορ. Πρωτοτυπα ευρηματα ενσωματωμενα σε μια εξαιρετικη σπουδη  του ανθρωπου των πολεων.
O κυριος Hulot ( εξαιρετικη ερμηνεια) φαινεται παραξενος μεσα σε αυτο το πανυγηρι, αλλα ειναι ο μονος γνησιος και ανθρωπινος.



Ο Τατι ειναι οξυδερκης και παρατηρητικος, κριτικος και προφανως αστειος, ενω παραθετει μια ολοκληρωτικη κριτικη προς το Μοντερνισμο. Παραλληλα, η εικονα ειναι αψογη και η δραση ανελεητη.
  • Πολυ μπροστα απο την εποχη της, παραμενει απιστευτα επικαιρη.
  • Ζουμε σ' ενα χαοτικο λουνα παρκ. 
  • Επιστροφη στο βωβο κινηματογραφο.
  • Η πιο προσωπικη και πιο αγαπημενη μου ταινια του Tati.
  • Η κορηφαια στιγμη του γαλλικου κινηματογραφου.
  • Προσωπικη αξιολογηση:


 (5/5)


Ζουμε σε ενα χαοτικο λουνα παρκ.


Links:

Μερικες σκηνες της ταινιας:










14 σχόλια:

CineTV-world είπε...

Και μένα η αγαπημένη μου ταινία του Τατί! Εξαιρετική σκηνοθεσία και σκηνογραφία... Μου άρεσε πάρα πολύ που έπαιζε με τη γεωμετρία των χώρων (περισσότερο από κάθε άλλη ταινία του)... Ένα πανέξυπνο καυστικό σχόλιο για τον σύγχρονο άνθρωπο των μεγαλουπόλεων που έχει (-έχουμε) ξεχάσει το πραγματικό νόημα της ζωής...

Philip Winter είπε...

Xαιρομαι πολυ φιλε bauer που σου αρεσε! :)
Καλο βραδυ.

vandimir είπε...

Νομίζω ότι αυτό είναι το αριστούργημα του Τατί και μια από τις πολύ σημαντικές ταινίες του σινεμά. Τώρα βέβαια εγώ ψήφισα ως αγαπημένη μου τον "Θείο" για προσωπικούς λόγους, επειδή με είχε συγκινήσει περισσότερο κλπ. Αλλά νομίζω ότι το Playtime είναι σημαντικότερο.

CineTV-world είπε...

Τα είχαμε ξαναπεί για τις ταινίες του Tati ρε Hulot... :p

ΥΓ: Χρόνια πολλά και καλή χρονιά! :)

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Προσυπογράφω vandimir. Αγαπημένη ο "Θείος", σημαντικότερη μάλλον το "Playtime". Όπως και να έχει αριστουργήματα και τα δύο.

Philip Winter είπε...

vandimir το Play time ειναι η πιο αγαπημενη μου του Τατι.
Ακολουθει το μελαγχολικο "Les vacances de Monsieur Hulot".
Μετα το "Mon Oncle" οπου εχει τα ιδια μυνηματα με το Play time, αλλα εδω ο Τατι δεν ειναι τοσο οξυς.
Ακολουθουν τα:
Jour de fete
Trafic
L'école des facteurs
Parade

Καλη χρονια!

Philip Winter είπε...

Καλη χρονια bauer και χρονια πολλα!! :)

Philip Winter είπε...

Και εγω θεωρω το "Θειο" αριστουργημα, αλλα το Πλαι Ταιμ μου αρεσε λιγο περισσοτερο.

Καλυ χρονια!

Leviathan είπε...

Καλή χρονιά να έχεις με υγεία, αγάπη και πολύ χαρά! Ευτυχισμένο το 2011! Να περάσεις υπέροχα αυτές τις μέρες! Πολλά πολλά φιλιά! :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΕΥΧΕΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ
ΠΑΝΠΛΟΥΤΟΙ ΝΑ ΣΤΕ ΣΤΗ ΧΑΡΑ
ΚΑΙ ΠΑΜΦΤΩΧΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!

Philip Winter είπε...

Kαλη χρονια φιλε Leviathan και χρονια πολλα. Να' σαι καλα!! :)

Philip Winter είπε...

Καλη χρονια με υγεια και χαρα σε εσενα και στους δικους σου φιλε SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ!! Να' σαι καλα!!! :)

Mike είπε...

Καλη χρονια με υγεια και καθε προσωπικη ευτυχια!

Συμφωνω σε ολα με το κειμενο και με τα περισσοτερα σχολια. Και να προσθεσω κατι για τον «Θειο»: ειναι σιγουρα η πιο αστεια ταινια του Τατι, ωστοσο το «Playtime» ειναι με διαφορα η μεγαλυτερη στιγμη του. Ηταν και η ταινια που δυστυχως τον οδηγησε στην οικονομικη καταστροφη και που η τεραστια αξια της αναγνωριστηκε πολλα χρονια μετα...

Ευτυχισμενο το 2011 φιλε μου!

Philip Winter είπε...

Καλη χρονια φιλε Mike, ο,τι επιθυμεις!!
Για μενα η πιο αστεια ταινια του Τατι ειναι "Οι Διακοπες του κυριου Ιλο".