Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Η σκόνη του χρόνου (2008)

 
Η ταυτοτητα:
Ετος: 2008
Ειδος: Drama
Σκηνοθεσια: Θοδωρος Αγγελοπουλος
Σεναριο: Θοδωρος Αγγελοπουλος, Tonino Guerra
Ηθοποιοι: Bruno Ganz, Willem Dafoe, Irène Jacob
Διαρκεια: 125'
Xωρα: Ελλαδα, Ιταλια, Γαλλια, Γερμανια, Ρωσια

H υποθεση:
Ο Α., Αμερικανός σκηνοθέτης ελληνικής καταγωγής, γυρίζει μια ταινία πάνω στην ιστορία της μητέρας του Ελένης. Από την Ιταλία και το Βερολίνο ως το Καζακστάν, η ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα μπλέκεται με προσωπικές αναμνήσεις και μια παθιασμένη ερωτική ιστορία.
πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:
Πριν αρχισω να σχολιαζω την νεα ταινια του Αγγελοπουλου θα ηθελα να (ξανα)πω πως δεν ειμαι θερμος υποστηρικτης του σινεμα του, αλλα τον σεβομαι και τον εκτιμω ως τον μοναδικο δημιουργο (auter) της χωρας μας. Η "Σκονη του χρονου" ειναι το δευτερο μερος της τριλογιας του οπου αρχισε με το "Λιβαδι που δακρυζει" το 2004.
Λοιπον, θετικα της "Σκονης...":
+ Δυο-τρεις σκηναρες που μου εμειναν.
+ Ο εκπληκτικος Bruno Ganz.
+ Συγκλονιστικη μουσικη της Καραινδρου.
+ Ωραια φωτογραφια.



Και τα αρνητικα:
Ο Αγγελοπουλος προσπαθει να συναντησει τους ηρωες και τα συναισθηματα τους, αλλα σκονταφτει στην κινηματογραφικη μανιερα που τον καθιερωσε το 1970 και εμεινε ιδια και απαραλλαχτη μεχρι το 2008. Σκονισμενη απο το χρονο, απιστευτα πομπωδης, δυσκινητη και ξεπερασμενη. Οι προσπαθειες του σκηνοθετη για την αναπαρασταση του σημερα αγγιζουν τη γελοιοτητα / π.χ. σε εφηβικο κοριτσιστικο δωματιο βαζει αφισες απο Jim Morrison και Robert De Niro μεχρι Jack Nance (Eraserhead) και Antony Hopkins στο Silence of the Lambs...!!! Αν αυτη η ταινια ειχε γυριστει τη δεκαετια του '70, ισως ηταν αριστουργημα...
Η ιστορια τραβηγμενη, εξελισσεται στα τεσσερα ακρα του κοσμου: Καζακσταν, Καναδας, Η.Π.Α, Ιταλια, Γερμανια, Ελλαδα. Ο Theo εχει μεινει στον Σταλιν και στη Σιβηρια και στα φαντασματα του παρελθοντος, τιποτα δεν τον απασχολει από το παρον.
Ο Dafoe αμηχανος, ο Piccoli εξω απο τα νερα του και η Jacob αδιαφορη.
Το μονο που μου εμεινε απο αυτη την ταινια ειναι η ερμηνεια του Ganz, η μουσικη και 2-3 ωραια πλανα.
Ο,τι πιο εγωκεντρικο εχει κανει ο Αγγελοπουλος.
  • Προσωπικη αξιολογηση:
αστεράκια   1½ /5: Μετριοτατη (+)


Οι 5 πιο αγαπημενες μου ταινιες του Θοδωρου Αγγελοπουλου:
  1. Ο Θίασος (1975)
  2. Αναπαράσταση (1970)
  3. Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)
  4. Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998)
  5. Το μετέωρο βημα του πελαργού (1991)

17 σχόλια:

Chris Karpis είπε...

Έτσι, ε ?
Γαμώτο, κι εγώ νόμιζα οτι μετά τα χάλια του Λιβαδιού, οι επόμενες 2 της τριλογίας θα ήταν σαφώς ανώτερες.
Μου αρέσει ο Αγγελόπουλος, ειδικά μερικές ταινίες του πάρα πολύ (Θίασος, Αναπαράσταση, Μετέωρο Βήμα, Τοπίο στην ομίχλη), αλλά αυτό το Λιβάδι με δάκρυσε κι εμένα απο απογοήτευση. Και τώρα έρχεσαι εσύ, και με αποτελειώνεις...
Θα το δώ βεβαίως (η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία), αλλά πλέον με πιο χαμηλές προσδοκίες. Κρίμα...

Philip Winter είπε...

Ξυπνιος κι εσυ φιλε curious?

Το Λιβαδι δε τον εχω δει ακομα. Γενικα εχω ακουσει καλα σχολια, αλλα με φοβιζει πολυ η διαρκεια (185 min). Για μενα ο Τεο απο τη δεκαετια του '90 και μετα δεν υπαρχει. Μονο η Αιωνιοτητα μου αρεσε. Παντως, δε θελω να σε στενοχωρησω. Αν αντεξες το Μεγαλεξανδρο η το Βλεμμα του Οδυσσεα η Σκονη μπορει και να σου αρεσει :)
Ο Αγγελοπουλος εχει φτασει 80 χρονων και εχει μεινει στη δεκαετια του '70.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Ούτε εγώ είμαι ένθερμος υποστηρικτής του Τεό. Μου άρεσαν πραγματικά: "Θίασος", "Αναπαράσταση". Άντε και το "Βλέμμα του Οδυσσέα", αλλά λιγότερο.

Τις δύο τελευταίες του δεν τις έχω δει (απ'ό,τι ξέρω δε θα υπάρξει τρίτη), αλλά δεν καίγομαι κιόλας. Το soundtrack της "σκόνης", το έχω ακούσει όσο λίγα άλλα πάντως και πράγματι είναι από τις καλύτερες στιγμές της Καραϊνδρου.

Είναι αναμενόμενη η εγωκεντρική προσέγγιση του Αγγελόπουλου (δυστυχώς), καθώς και το να αποτύχει (ουσιαστικά). Όταν βλέπω ταινία γυρισμένη σε 5-6 χώρες και χρόνια για να ολοκληρωθεί, στέκω μακρυά. Κάτι σπουδαίο (κατά κανόνα) δεν γίνεται να γεννηθεί από τόσο στόμφο και υπερβολή.

Philip Winter είπε...

"Θιασος" και "Αναπαρασταση" τα δυο κορυφαια αριστουργηματα του, για μενα. Το "Βλεμμα του Οδυσσεα" με κουρασε αφανταστα, ισως το ξαναδω καποια στιγμη.

Εχουν αρχισει τα γυρισματα για την τριτη ταινια της τριλογιας με τιτλο "Μια αλλη θαλασσα"!! Δε θα μας αφησει ποτε ησυχους ο Αγγελοπουλος. Εχει φτασει σε μια ηλικια, τοπος στα νιατα, πλεον (Οικονομιδης, Λανθιμος κλπ).
Λατρευω τη μουσικη της Καραινδρου και εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια στο soundtrack του "Μια αιωνιότητα και μια μέρα".

Ολες οι ταινιες του Αγγελοπουλου, που εχω δει (με σειρα προτιμησεως):
1. Ο Θίασος (1975, 5/5)
2. Αναπαράσταση (1970, 4½/5)
3. Ταξίδι στα Κύθηρα (1984, 4/5)
4. Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998, 3½/5)
5. Το μετέωρο βημα του πελαργού (1991, 3½/5)
6. Μερες του '36 (1972, 3/5)
7. Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995, 1½/5)
8. Μεγαλέξανδρος (1980, 0½/5)

Δεν εχω δει:
Οι Κυνηγοί (1977)
Ο Μελισσοκόμος (1986)
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Τριλογία 1: Το Λιβάδι που δακρύζει (2004)

Εχεις απολυτο δικιο. Παντως ενα καλο με τη "Σκονη" ειναι πως δεν κουραζει και εχει νορμαλ διαρκεια.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Θα μπορούσε να θεωρηθεί και μικρού μήκους για τα δεδομένα του Τεό.

Α, τελικά θα κάνει και τρίτη; Θυμάμαι μια συνέντευξή του πριν 2 χρόνια που έλεγε ότι σκέφτεται να το κάνει διλογία. Ε, τότε, θέλουμε ηρωικό φινάλε. Το "μια άλλη θάλασσα" να φτάνει τα 300 λεπτά να χορτάσουμε.

"Μελισσοκόμο" μην αποτολμήσεις καλύτερα...

Philip Winter είπε...

"Θα μπορούσε να θεωρηθεί και μικρού μήκους για τα δεδομένα του Τεό."

Χαχα, πολυ σωστα!! xD :)

300 λεπτα μονο;! :)
Εγω λεω να κανει το κανει 500 λεπτα και να το χωρισει σε κεφαλαια:
"Η θαλασσα", "η ομιχλη", "η σκονη της ομιχλης", "ο χρονος της σκονης", "μια αλλη σκονη της θαλασσας" κλπ κλπ :Ρ ;)

Βαρεμαρα ο "Μελισσοκομος" ετσι; Τελειως απαλευτος ηταν και ο "Μεγαλεξανδρος"! Εφιαλτης!!!

Eskli είπε...

Μου άρεσε αλλά η αλήθεια είναι ότι μερικά σημεία ήταν στ'αλήθεια κουραστικά και βαρετά.
Συμφωνώ μαζί σου- εκπληκτικός ο Μπρούνο Γκανζ.

Δεν το έχω γενικά με τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά νομίζω ότι προτιμώ τον Βούλγαρη από τον Αγγελόπουλο.

Καλή σου μέρα!

Philip Winter είπε...

Καλημερα Eskli!

Η ταινια δε μου αρεσε, οχι για τους αργους ρυθμους (δεν κουραστηκα ιδιαιτερα), αλλα για την εμμονη με το παρελθον. Τα φαντασματα του παρελθοντος.

Ο Γκανζ ειναι απο τους πολυ αγαπημενους μου ηθοποιους.

Ουτε εγω το εχω με το ελληνικο σινεμα, αλλα υπαρχουν αρκετες ταινιες που μου αρεσουν.

Μου αρεσει πολυ ο Αγγελοπουλος της δεκαετιας του 70, απο εκει και μετα ετσι κι ετσι. Ο Βουλγαρης εχει διαφορετικο σινεμα, πιο ανθρωπινο, πιο προσιτο/ αλλα εχει κανει και αρκετες αδυναμες ταινιες (Βενιζελος, Ψυχη Βαθια κ.α.).
Αρα προτιμω Αγγελοπουλο.

Leviathan είπε...

den eimai ka8olou fan tou skino8eti...de vlepo tis tainies tou..den einai gia mena...ta soundtracks omos einai poli kala! :) kalispera!

academy είπε...

O μοναδικός έλληνας auter όντως,αλλά εδώ κόντευα να πάθω απο την πλήξη....καθόλου επιτυχημένο σαν υβρίδιο παλαιότερων αριστουργημάτων.Καλά όλα τα άλλα την Jacob για ποιό λόγο ακριβώς την ήθελε?
Τοπ 5
1.Το μετέωρο βήμα του Πέλαργού.
2.Ο θίασος.
3.Το βλέμμα του οδυσσέα.
4.Ο Μελισσοκόμος.
5.Ταξίδι στα Κύθηρα.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ.

Philip Winter είπε...

Καλη εβδομαδα φιλε Levi!
Ουτε εγω ειμαι μεγαλος φαν του, αλλα σε γενικες γραμμες μου αρεσει αρκετα (κυριως οι παλιες ταινιες του).
Να' σαι καλα!

Philip Winter είπε...

Φιλε academy για μενα ο Αγγελοπουλος της δεκαετιας του 1970 ειναι μεγαλος δημιουργος, αλλα απο εκει και μετα λιγες αναλαμπες στην καριερα του. Νιωθω σαν να με χαιρετησε με το "Μια αιωνιοτητα και μια μερα" και μετα να εφυγε...
Η Jacob φαινοταν αστεια πολλες φορες με την ασπρη περουκα που της εβαλαν.
Εγω δε μπορω να καταλαβω τι τον ηθελε τον Piccoli. Ο ανθρωπος δεν ειναι για τετοιες ταινιες, δε μπορει να παιξει σε τετοιες ταινιες!!

Απο την 5αδα σου δεν εχω δει το "Μελισσοκομο" που απ' οτι ξερω δεν κυκλοφορει σε DVD.
Το "βλέμμα του οδυσσέα" δεν ξερω γιατι αρεσει τοσο πολυ. Για μενα μια μετρια, ανιση και δηθεν ταινια οπου με κουρασε αφανταστα.
π.χ. μια ατακα του Βεγγου στην ταινια:

"Μωρη φυσσσηηη!!
Μονη σου εισααιι;;
Μονος μου ειμαι και εγω.
Παρε ενα μπισκοτο!"

Οι κριτικοι ελεγαν πως ο Αγγελοπουλος περναει οικολογικα μυνηματα μεσα απο αυτη τη φραση... :S :/

Philip Winter είπε...

Καλη εβδομαδα φιλε SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ, να' σαι καλα!!
Πως σου φανηκε το "Ταξιδι στα Κυθηρα";

navarino-s είπε...

ΣΧΟΛΙΟ Νο 1
Έρχεσαι και με τσιγκλάς κε Υλώ, τα έχω πει πολλές φορές αλλά ακόμη μία δεν βλάφτει, μόνο που θα επαναλάβω ένα μέρος από την τελευταία μου ανάρτηση για το ελληνικό κινηματογράφο:
"Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας αλλά εγώ όταν βγαίνω από την αίθουσα του σινεμά όπου έχω δει κάποιο αριστούργημα με ταπεινή προέλευση: έργο π.χ. από Τουρκία, Ιράν, Ρουμανία, Βοσνία, Σκόπια, Βολιβία και άλλες φτωχές χώρες, μαζί με την ψυχική ευφορία και έκσταση, νιώθω και κάποια πίκρα
...........................................
γιατί αν πάμε να μιλήσουμε για τον ελληνικό κινηματογράφο –κινηματογράφο όχι τηλεόραση μεγάλης οθόνης τύπου «λούφας» και «safesex»- για όλη τη σημερινή κατάντια του και μαρασμό του, πάλι στη μέση ο μηχανισμός της διαστροφής και …τσακ πάλι ένα όνομα: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο άνθρωπος που εδώ και 35 χρόνια χρηματοδοτείται σκανδαλωδώς από τα χρήματα του κρατικού κορβανά!Γιατί από την μεταπολίτευση και μετά που άρχισε να αναπτύσσεται η τηλεόραση και άρχισαν να κλείνουν οι κινηματογραφικές αίθουσες η μία μετά την άλλη και να αποσύρονται οι ιδιώτες παραγωγοί, λεφτά πια για την 7η τέχνη δίνονταν μόνο από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Κρατική Τηλεόραση. Την ίδια περίοδο ο Αγγελόπουλος χάρις στη μεγάλη επιτυχία του «Θιάσου» του –πρώτη αριστερή ταινία μετά τη χούντα και με θέμα τη δικτατορία του Μεταξά και την Αντίσταση- αποθεωμένος από σύμπασα την δημοσιογραφική κριτική έγινε κάτι σαν ο εθνικός μας σκηνοθέτης. Όλα τα λεφτά στο Θόδωρο!Μόνο που κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο σκηνοθέτης μας ήταν μεγαλομανής με υπερπαραγωγές πανάκριβες! Αλλά και μέγας χασμουρητοποιός όπως αποδείχθηκε στην πορεία, καμία ταινία του δεν κάλυψε τα έξοδα της. Σπρώχνανε οι κριτικοί με τ’ αστεράκια τον κόσμο στις αίθουσες να δουν τα αριστουργήματα και αναστενάζανε τα καθίσματα -τα οποία ειρήσθω εν παρόδω πιο πολύ φθείρονται με τα ανιαρά έργα που δεν καθηλώνεται ο θεατής και στριφογυρίζει πάνω τους σαν σβούρα- με τα μακρόσυρτα μακρινά πλάνα

navarino-s είπε...

ΣΧΟΛΙΟ Νο2 (συνέχεια του προήγουμενου):
".και τις σκηνές με ομίχλη και συννεφιά με ανθρώπους ντυμένους με πανωφόρια κασκόλ και καπέλα και με ιστορίες που δεν είχαν αρχή ούτε μέση και όταν έγραφε ΤΕΛΟΣ ψάχνονταν οι έρημοι θεατές να βρουν το γιατί και τι ακριβώς δεν κατάλαβαν να μην πιαστούν αδιάβαστοι σε καμιά παρέα γιατί έχουμε βλέπεις και τους συμβολισμούς! Το «φύση φάε ένα μπισκότο» που φώναζε ο Βέγγος σε κάποια πετώντας προς το δάσος το εν λόγω γλύκισμα, συμβόλιζε, λέγανε οι κριτικοί, την αδυναμία του ανθρώπου να καταλάβει τις ανάγκες της φύσης!!!!Μετά, με τη βοήθεια και της ιταλικής κρατικής τηλεόρασης είναι η αλήθεια για να μη γράφουμε και ανακρίβειες, προστέθηκαν και οι διεθνούς φήμης πρωταγωνιστές με τα μεγάλα κασσέ: Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Μπρούνο Γκάτζ, Χάρβεϋ Καϊτέλ και πάει λέγοντας, λες και δεν υπήρχε ο Κούρκουλος και ο Βόγλης. Πολλά τα λεφτά –για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης: το «4 μήνες 3 βδομάδες και 2 μέρες» από τη Ρουμανία και το «Οι 3 Πίθηκοι» από την Τουρκία, δυο έργα που μπαίνουν στο πάνθεον του παγκόσμιου σινεμά, πρέπει να στοίχησαν όσο τα σάντουϊτς και οι καφέδες μιας ταινίας του Αγγελόπουλου για να μην αναφέρω τα αριστουργήματα του Κιαροστάμι από το Ιράν που πρέπει να ήταν ακόμη χαμηλότερου κόστους- πολλά τα χιλιόμετρα φίλμ και ούτε ένας λυγμός ούτε ένα δάκρυ ούτε ένας κόμπος στο λαιμό των θεατών και ας είχε την τόσο καλή μουσική υποστήριξη της Καραίνδρου!Αυτά θα μου πει κάποιος πως είναι γούστα και ότι απαιτείται ίσως υψηλή καλλιέργεια από τον θεατή που εγώ δεν διαθέτω. Σύμφωνοι. Άλλο είναι αυτό που θέλω να τονίσω. Τα πόσα και πόσα ταλέντα χαθήκανε όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν έτυχαν κάποιας οικονομικής υποστήριξης από την πολιτεία. Και θα αναφέρω ένα παράδειγμα: To 1980 που γυρίστηκε ο «Μεγαλέξανδρος» -μια ταινία που δεν αντέχει κανείς σήμερα να τη δει- η σκηνή του Ζαππείου, σκηνή εποχής που στο έργο κρατάει γύρω στα 5 λεπτά, είχε στοιχίσει 600.000 δραχμές. Όσο είχε στοιχίσει την ίδια χρονιά ολόκληρη η ταινία «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, ενός πολύ ταλαντούχου σκηνοθέτη που στην πορεία χάθηκε λόγω οικονομικής χρεοκοπίας, μια ταινία εκπληκτικής σκηνοθεσίας –η σκηνή του φονικού είναι σεμιναριακού επιπέδου- με καταιγιστικό ρυθμό που συχνά παίζεται στις τηλεοράσεις και συγκινεί και που εκτός των άλλων έχει περισώσει τις φοβερές απαγγελίες των ποιημάτων της από την αείμνηστη Κατερίνα Γώγου. Έ, η ταινία αυτή στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς κυριολεκτικά σφαγιάστηκε και ήρθε τρίτη πίσω από τον «Μεγαλέξανδρο» και τη «Φωτογραφία» ή «Μελόδραμα» δεν θυμάμαι καλά, του ετέρου μεγάλου μας χασμουρητοποιού Νίκου Παναγιωτόπουλου, γιατί και αυτός γύριζε ανιαρές και ακαταλαβίστικες ταινίες κάτι που τότε εθεωρείτο προσόν για την κριτική και τις χρηματοδοτήσεις! Και ο Παύλος Τάσιος χάθηκε τελικά για τον κινηματογράφο!
Και με αφορμή τώρα την τελευταία ταινία του εθνικού μας σκηνοθέτη και από κάτι υπαινιγμούς που βλέπω να διατυπώνονται περί ανιαρότητας ακόμη και από δικούς του δημοσιογράφους, ευελπιστώ ότι κλείνει επί τέλους αυτός ο κύκλος και όπως λέμε ότι με την εξέγερση του Δεκέμβρη και την οικονομική κρίση, έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης, έτσι και εδώ: μια πραγματική ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ίσως καλύψει άπαξ και δια παντός τη μακρόσυρτη και πανάκριβη αυτή ιστορία!"

Philip Winter είπε...

Την ειχα διαβασει την αναρτηση σου φιλε ναβαρινο και την ειχα σχολιασει.
Συμφωνω σε γενικες γραμμες. Ειναι πολυ κριμα δημιουργοι με δυνατοτητες και ταλεντο να χανονται απο τα οικονομικα.
Πιστευω πως χρηματοδοτουμε συνεχεια των Αγγελοπουλο επειδη ειδαμε τα διεθνη βραβεια και τους λαμπερους πρωταγωνιστες και ενθουσιαστηκαμε.
"έγινε κάτι σαν ο εθνικός μας σκηνοθέτης"
Για μενα ειναι ο καλυτερος Ελληνας σκηνοθετης με διαφορα.

" Ο σκηνοθέτης μας ήταν μεγαλομανής με υπερπαραγωγές πανάκριβες!"
Εδω συμφωνω απολυτα.

"Σπρώχνανε οι κριτικοί με τ’ αστεράκια τον κόσμο στις αίθουσες να δουν τα αριστουργήματα και αναστενάζανε τα καθίσματα"
Εδω διαφωνω πολυ, ολοι ξερουν σε τι ταινια θα πανε...

Μα ας μην μηδενιζουμε τελειως τον Τεο. Δεν τον θεωρω ψευτοκουλτουριαρη. Σιγουρα κατι θελει να πει (για την ακριβεια ΠΟΛΛΑ θελει να πει), αλλα τα λεει λιγο κουραστικα. Δεν τις θεωρω ανιαρες και ακαταλαβιστικες. Ειδικα τη δεκαετια του '70 ηταν μεγαλος δημιουργος, για μενα, και το σινεμα με τον Τεο εκανε ενα πολυ μεγαλο βημα: το παλιομοδιτικο σινεμα των δεκαετιων '50 και '60 (με τις αστοχες μουτες του Χατζηχρηστου και τα ξεπερασμενα μελοδραματα του Ξανθοπουλου) εγινε μοντερνο μεσα απο δυο ταινιαρες: Αναπαρασταση και Θιασος. Γι' αυτο τον σεβομαι και τον εκτιμω τοσο πολυ.
Βεβαια, πλεον εχει γερασει και γυριζει χαζομαρες.
Μαλιστα η πιο ακριβοπληρωμενη ελληνικη ταινια ειναι η προτελευταια του, το "Λιβαδι που δακρυζει". Αυτο με ενοχλει: εμεις οι Ελληνες επιμενουμε στα παλια και αδιαφορουμε για τους νεους σκηνοθετες (Οικονομιδης, Λανθιμος, Τσιτος κλπ). Μαλιστα η "Ακαδημια πλατωνος" ηταν πολυ φτωχη ταινια (σε κοστος).

"να στοίχησαν όσο τα σάντουϊτς και οι καφέδες μιας ταινίας του Αγγελόπουλου"

Πολυ σωστα! :)

Ο Κιαροσταμι δε με ενθουσιαζει. Ενω οι αλλες δυο ταινιες που αναφερεις αριστουργηματα.

"ούτε ένας λυγμός ούτε ένα δάκρυ"
Εγω παντως συγκινηθηκα πολυ με τα "Μια αιωνιοτητα και μια μερα", "Ταξιδι στα Κυθηρα".

"Τα πόσα και πόσα ταλέντα χαθήκανε όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν έτυχαν κάποιας οικονομικής υποστήριξης από την πολιτεία."

Πολυ σωστα!

Τον "Μεγαλεξανδρο" τον ειδα μονομιας και κατα τη διρκεια της ταινιας εκανα ενεσεις απο την πολλη βαρεμαρα! Σιγουρα, δεν αντεχεται.

Η "Παραγγελεια" ταινιαρα, κριμα για τον Τασιο.

"σκηνή εποχής που στο έργο κρατάει γύρω στα 5 λεπτά, είχε στοιχίσει 600.000 δραχμές"

:Ο :Ο !!!

Με την τελευταια παραγραφο συμφωνω απολυτα.

Με λιγα λογια:
Σεβομαι τον Αγγελοπουλο που βοηθησε τον ελληνικο κινηματογραφο, αλλα δε με ενθουσιαζει και τοσο το στυλ του οπου κουραζει. Αλλα, απαραδεκτο που δινουμε τοσα λευτα στις ταινιες του και αδιαφορουμε για τις υπολοιπους ταλαντουχους ελληνες σκηνοθετες.

Τωρα, που ειναι πλεον 80 χρονων, θα επρεπε ουτε καν να ασχολουμαστε μαζι του.