Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Τα 5 πιο αγαπημενα μου κινηματογραφικα κινηματα, Μερος 1ο



5. Εξπρεσιονισμος


Οι 10 πιο αγαπημενες μου ταινιες του κινηματος:

10. Der Golem, wie er in die Welt kam (1920,  Carl Boese/ Paul Wegener)



9. Tagebuch einer Verlorenen (1929, Georg Wilhelm Pabst)



8. Der blaue Engel (1930, Josef von Sternberg)



7. Der letzte Mann (1924, F. W. Murnau)



6. Das Testament des Dr. Mabuse (1933, Fritz Lang)



5. Dr. Mabuse, der Spieler - Ein Bild der Zeit (1922, Fritz Lang)



4. Das Cabinet des Dr. Caligari. (1920, Robert Wiene)



3. Die Büchse der Pandora (1929, Georg Wilhelm Pabst)



2. Metropolis (1927, Fritz Lang)



1. Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922, F. W. Murnau)




Oι 5 μεγαλυτεροι υποστηρικτες του κινηματος, κατα τη γνωμη μου:


5. Robert Wiene



4. Josef von Sternberg



3. Georg Wilhelm Pabst



2. Fritz Lang



1. Friedrich Wilhelm Murnau



4. Ανεξαρτητος Αμερικανικος Κινηματογραφος

Οι 10 πιο αγαπημενες μου ταινιες του κινηματος:


10. The Player (1992, Robert Alman)



9. Reservoir Dogs (1992, Quentin Tarantino)



8. Night of the Living Dead (1968, George A. Romero)



7. Requiem for a Dream (2000, Darren Aronofsky)



6. Annie Hall (1977, Woody Allen)



5. Blue Velvet (1986, David Lynch)



4. Μemento (2000, Christopher Nolan)



3. Shadows (1959, John Cassavetes)



2. Manhattan (1979, Woody Allen)



1. Taxi Driver (1976, Martin Scorsese)



+ Επισης:
Down by Law (1986, Jim Jarmusch)
Eraserhead (1976, David Lynch)
Mean Streets (1973, Martin Scorsese)
Βowling for columbine (2002, Michael Moore)



Οι 5 μεγαλυτεροι υποστηρικτες του κινηματος, κατα τη γνωμη μου:


5. Jim Jarmusch



4. Martin Scorsese



3. Woody Allen



2. David Lynch



1. John Cassavetes

28 σχόλια:

academy είπε...

Εξαιρετικό!!!Το αφιέρωμα στον εξπρεσιονισμό και οι ταινίες άψογα.Ομως δεν μπορώ να δεχτώ τον Scorcesse ως ''ανεξάρτητο''(ίσως ούτε τον Lynch και τον Woody απο ένα σημείο και μετά).

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Συγχαρητήρια φίλε Hulot για το σπουδαίο πρώτο μέρος!

Σωστός είναι ο προβληματισμός του academy, οπότε μάλλον πρέπει να ορίσεις τον, κατά τη γνώμη σου, ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο. Μάλλον εννοείς τον εκτός studios κινηματογράφο. Το αντίστοιχο free cinema της Αμερικής.

Από τους εξπρεσιονιστές δεν έχω δει Pebst και Sternberg. Οι άλλοι τρεις πολύ σπουδαίοι σίγουρα, με αδυναμία στον Fritz Lang. Θα ήθελα να είμαι σε μία προβολή της εποχής με ζωντανή ορχήστρα στην κινηματογραφική αίθουσα.

Οι πρώτη πεντάδα του ανεξάρτητου είναι λατρείες!!! Δεν έχω δει μόνο το "The player" από τη δεκάδα.

Θεωρώ πως και οι υπερεκτιμημένοι, μεν, με καλές ταινίες, δε, αδελφοί Coen μπορούσαν να χωρέσουν. Τουλάχιστον ισάξιο έργο με τον Jarmusch.

Άξιοι αναφοράς επίσης οι: Spike Lee, Richard Linklater (ναι, αγαπώ ό,τι εχει γυρίσει) και Quentin Tarantino (ξέρω πως διαφωνείς).

Philip Winter είπε...

Eυχαριστω πολυ φιλε academy! Να' σαι καλα!!
Δεν εχεις κι αδικο για τον Μαρτι, αλλα τη δεκαετια του '70 τον θεωρω ανεξαρτητο. Απο το '80 και μετα, οχι. Παντως, τους Γουντι και Λιντς τους θεωρω απο την αρχη της καριερας τους εως σημερα ανεξαρτητους.

Philip Winter είπε...

Ευχαριστω πολυ φιλε μου moody!!

Ειναι καπως απροσδιοριστο και υποκειμενικο κινημα ο ανεξαρτητος κινηματογραφος.
"Μάλλον εννοείς τον εκτός studios κινηματογράφο."
Ναι, αυτον εννοω.

Προτεινω ανεπιφυλακτα Pebst και Sternberg, εννοω ο Λανγκ ειναι ο πιο αγαπημενος μου απ' ολους, αλλα θεωρω τον Μουρναου πιο σημαντικο.
Α, και το "Μ" δεν το θεωρω εξπρεσιονιστικη ταινια.

Χαιρομαι πολυ που σου αρεσε η πενταδα! :)
Φυσικα, προτεινω και το "The player", ειδικα αν σου αρεσει ο Altman.

Λατρευω τους Coen των 90s, αλλα απο εκει και μετα... Υπερτιμημενοι, οντως.
Επισης δε θεωρω το εργο τους ανεξαρτητο. Θεωρω τον Jarmusch ανωτερο.

Λατρευω Spike Lee (παραλιγο, δεν τον εβαλα), απο Linklater εχω δει μονο το πολυ καλο "Before Sunset". Απο Ταραντινο μου αρεσαν πολυ τα "Reservoir Dogs", "Pulp Fiction". Απο εκει και μετα πιστευω οτι αρχισε να επαναλαμβανεται επικινδυνα και να κανει απλα την πλακα και το χαβαλε του. Επισης δε το θεωρω ανεξαρτητο, απο τη δεκαετια του 1990 και μετα.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Το "Before sunrise" [5/5] δεν το έχεις δει; Το αγαπημένο μου αγγλόφωνο ρομάντζο. Άλλες αγαπημένες μου ταινίες του Linklater είναι τα ψηφιοποιημένα "Waking life" [4/5] και "A Scanner darkly" [3.5/5]. Πολύ καλό και το "Dazed and confused" [3.5/5].

Θεωρώ πως ο Ταραντίνο πάντοτε έκανε το κέφι και την πλάκα του κι ότι δεν άλλαξε κάτι στη φιλοσοφία του. Βέβαια, οι δύο πρώτες ταινίες του ["Reservoir dogs" (4/5) και "Pulp Fiction (4.5/5)] είναι με διαφορά οι καλύτερες του. Αναμφισβήτητα, λατρεύει το σινεμά και δε σταματά να είναι πάνω απ'όλα φανατικός θεατής.

King Ink είπε...

Ωραίο αφιέρωμα! Προσπαθώ να καταλάβω ποιο θα μπορούσε να είναι το αγαπημένο σου κίνημα αλλά δυσκολεύομαι...
Δεν έχω δει καθόλου Pabst. Κάποτε πρέπει να το βάλω στο πρόγραμμα. Όλοι λεν τα καλύτερα για μερικές ταινίες του.
Όταν σκέφτομαι ανεξάρτητο, το μυαλό μου πάει κατευθείαν Κασασβέτη. Νο1 χωρίς σκέψη. Όπως λεν και τα παιδιά παραπάνω και γω θα έβαζα άλλους γιατί δεν θα μου πήγαινε καν το μυαλό στον Σκορτσέζε και τον Άλλεν. Την έχω συνδέσει την έννοια με κάτι πιο... ανεξάρτητο. Σε κατατόπισα φαντάζομαι.
Τον Λιντς θα μπορούσα να τον βάλω σε κάθε κατηγορία.

Philip Winter είπε...

Μου κινησες το ενδιαφερον moody, για τον Linklater. 5/5 στο "Before sunrise" ε? Δεν το εχω δει, αλλα φυσικα θα τρεψω στο video club, οπως με ολες τις προτασεις σου. Σ' ευχαριστω πολυ.

Τωρα πιστευω πως παραεγινε χαβαλεδιαρης (ειδικα με τα Kill Bill, Death Proof οπου τα βρηκα μετρια εως απαραδεκτα).
Reservoir Dogs (4,5/5)
Pulp Fiction (3,5/5)
Inglorious Basterds (2/5)
Jackie Brown (1,5/5)
Kill Bill, Vol. 2 (1/5)
Kill Bill Vol. 1 (1/5)
Death Proof (0/5)

Φυσικα, λατρευει το σινεμα (φαινεται αλλωστε απο τις ατελειωτες σινεφιλ αναφορες του), αλλα πολλες φορες το ... σκοτωνει.

Philip Winter είπε...

Σ' ευχαριστω πολυ φιλε King. Λογικα, η λιστα θα ολοκληρωθει την επομενη εβδομαδα.
Απο Pabst προτεινω τα εξης:
Lulu (1929)
Tagebuch einer Verlorenen (1929)
Die 3 Groschen-Oper (1931)
Die weiße Hölle vom Piz Palü (1929)

Αναμφισβητητα ο Cassavetes ειναι το Νο. 1 του ανεξαρτητου. Το Scorsese ουτε και εγω το θεωρω απολυτως ανεξαρτητο, αλλα δεν ηξερα ποιν αλλο να βαλω. Προβληματιστηκα αρκετα με αυτη τη λιστα και ευχαριστως θα ακουγα προτασεις σας.
Θα εβαζες, δηλ. το Λιντς στον εξπρεσιονισμο (π.χ.); Εγω οχι.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Στο "Before sunrise" έρχεται πρώτα το συναίσθημα γι'αυτό και τεράστιος ο ενθουσιασμός μου (το αγαπημένο μου ρομάντζο, όπως έγραψα παραπάνω), αλλά εφόσον σου άρεσε το "Before sunset", δε γίνεται να μη σε κεδίσει το πρώτο φιλμ με την αθωότητα και την ειλικρίνια του. Αν και η Delpy είναι πιο γοητευτική στη δεύτερη ταινία.

Η πιο "αχρείαστη" ταινία στη φιλμογραφία του Linklater, κατά τη γνώμη μου, είναι το "Fast food nation" [3/5] που είναι καλό, αλλά θα το απογείωνε ο Moore, αν το γύριζε αντ'αυτού.

Χειρότερος ο Tarantino είναι ως παραγωγός με κατι ταινίες splatter τρόμου...

Philip Winter είπε...

Απ' οτι καταλαβα απο τις βαθμολογιες ειναι απο τις πολυ μεγαλες σου αδυναμιες! Το Σαββατοκυριακο βλεπω οπωσδηποτε "Before sunrise"! Η Delpy πολυ γοητευτικη, οντως.

Α ναι, ειχα ακουσει καποιες συγκρισεις με τον Moore γι' αυτη την ταινια. Ενδιαφερουσα φαινεται.

Αφου ειναι μεγαλος φαν αυτων των ταινιων. Μαλιστα εχει πει πως το Star Trek 3 ειναι η ταινια που τον συγκινησε περισσοτερο απ' ολες...
Αν ειναι δυνατον!!!
Θα ηθελα να μαθω τη γνωμη σου για τα Death Proof, Kill Bill.

Philip Winter είπε...

Επισης ο Ταραντινο ειναι πολυ κακος ηθοποιος (αγγουρι).

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Ναι, μου αρέσει πολύ ο Linklater (χθες συνειδητοποίησα ότι έχω δει όλες τις μεγάλου μήκους του). Συνδυάζει ευαισθησία με υπαρξιακό προβληματισμό (κυρίως στα δύο animated του, "Waking life" και "A scanner darkly"), χιούμορ και λίγο πειραματισμό.

Μπροστά στο Σιάμαλαν, όλοι οι άλλοι είναι ηθοποιάρες... Ναι, όντως αγγούρι είναι και φαίνεται να το ξέρει.

Εν συντομία:
- Τα "Kill Bill" (2.5/5) τα βρήκα αρκετά συμπαθητική διασκευή του "Lady snowblood" και άλλων ταινιών του είδους, αλλά μια φορά αρκεί. Δεν ξετρελάθηκα και δεν κατάλαβα το σάλο.
- Το "Death proof" (3/5) δεν περιέχει τίποτε που να με ενδιαφέρει και παρόλαυτα δε μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου στο πρώτο μισό (το δεύτερο με κούρασε). Αυτό το γεγονός μάλλον αποδεικνύει ότι ο Ταραντίνο είναι master του trash.
Δε μπορώ να μην τον παραδεχθώ, αλλά σίγουρα είναι μακρυά σε επίπεδο έμπνευσης από τη δεκαετία του '90.

Evi Avd. είπε...

Καλημέρα σε όλους!

Mr, Hulot, πολύ διαφωτιστικό post, ειδικά για τον εξπρεσιονισμό, ανυπομονώ να δω κάποιες από τις ταινίες αυτές, ειδικά τον Dr Caligari...

Το Before Sunrise από τις πιο αυθεντικές ρομαντικές ταινίες για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Κσι για μένα ο Tarantino superεκτιμημένος, εχει ωραίο στυλ και ξέρει να διαλέγει μουσική,αλλά ως εκεί...

Τέλος, στον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο θα ήθελα να δω κάτι από Gus Van Sant, Larry Clark ή Harmony Korine, αλλά απ'ό,τι εχω καταλάβει όταν δεν είναι το στυλ σου και μιλάμε για μια τόσο ευρεία κατηγορία αυτό είναι δύσκολο.

Chris Karpis είπε...

Πω πω, φίλε Hulot, αυτό το αφιέρωμα θα πρέπει να σε παίδεψε, ακόμα κι εσένα, τον guru της λίστας.
Εξαιρετικό ! Συνεχίζεις να με εκπλήσσεις με τις κινηματογραφικές σου γνώσεις.
Θα συμφωνήσω με τον moody για το "Before sunrise", και γενικά για τον Linklater. Φανταστικός δημιουργός. Προσωπικά αγαπημένα, εκτός του προαναφερθέντος, το "Waking life" και το "Tape".
Ο Tarantino για μένα απλά δεν υπάρχει μετά το Pulp Fiction.

Philip Winter είπε...

Τα animating φαινονται πολυ ομορφα, αλλα προτεραιοτητα εχει το "Before sunrise". Απο τους χαρακτηρισμους σου (χιουμορ, αθωοτητα κλπ) φαινεται φοβερος.

Και εγω προτειμω τον Ταραντινο μπροστα στον Ταραντινο. Αν το ξερει τοτε γιατι συνεχιζει να παιζει; Ισως για την πλακα του.

Κill Bill
Αναμειξη manga, action movie, κορεατικων ταινιων καρατε, Bruce Lee, σπαγκετι γουεστερν. Το αποτελεσμα απιστευτα ανισο και πολυ βαρετο και φλυαρο.

Death Proof
Εγω δε μπορουσα να ξεκολησσω τα ματια μου απο τις πρωταγωνιστριες. :Ρ
Το πρωτο μερος συμπαθες, αλλα καπως κουραστικο. Το δευτερο μερος με εκνευρισε πολυ και το βρηκα σχεδον φασιστικο! Ειναι χαβαλες οταν ενας αντρας χτυπαει με το αμαξι τους καμια δεκαρια γυναικες;;;
Σ' ευχαριστω για τα κειμενακια σου για τον Κουεντιν και μολις δω το "Before sunrise" θα κανω αναρτηση για να το συζητησουμε! :)

Philip Winter είπε...

Εvi σ' ευχαριστω πολυ, να' σαι καλα!!
Ο Καλιγκαρι ταινιαρα.

Το Σαββατοκυριακο βλεπω Before Sunrise και εχω πολυ μεγαλες προσδοκιες!

Χαιρομαι πολυ που το θεωρεις υπερτιμημενο, γιατι στους περισσοτερους αρεσει.

Ο Gus Van Sant οπως εχω ξαναπει δε μου αρεσει, αλλα θα του δωσω μια δευτερη ευκαιρια με το "Gerry" οπου θα δω συντομα.
Απο Larry Clark εχω δει μονο το εξοργιστικο "Ken Park". Κατα τη γνωμη μου, γυριστηκε μονο για να προκαλεσει.
Και απο Harmony Korine εχω δει μονο τα συμπαθητικα "Gummo" και "Mister Lonely".
Σ' ευχαριστω πολυ, παντως, για τις προτασεις σου!

Philip Winter είπε...

Με μπερδεψε πολυ, οντως! (ναι, το ομολογω) ;)
Σ' ευχαριστω πολυ φιλε και ανταποδιδω!!
Απ' οτι φαινεται το Before Sunrise αρεσει πολυ. Θα το δω οπωσδηποτε το Σαββατοκυριακο. Και φυσικα θα ψαξω και αλλες απο το συγκεκριμενο δημιουργο.
Πολυ χαιρομαι που συμφωνεις για Ταραντινο. Απορω γιατι εχει τοσους φαν ...
Απο το Pulp και μετα μονο το Basterds μου ψιλοαρεσε (δεν το λατρεψα, απλα συμπαθητικο το βρηκα).

navarino-s είπε...

Τελικά κύριε Υλώ βάλθηκες να μας κλείσεις τα σινεμαγαζάκια που ανοίξαμε για να βγάζουμε το ψωμί μας! Και με την κρίση που υπάρχει άντε να αλλάξουμε επάγγελμα!
Σοβαρά τώρα:
Η σημερινή σου ανάρτηση είναι επιστημονικού επιπέδου και τιμάει το χώρο μας, γιατί αποδεικνύει ότι οι σινεμπλόγκερς προσεγγίζουν τα θέματα τους με αγάπη μεράκι και σοβαρότητα. Μπράβο και πάλι μπράβο!
Μόνο εκεί στην κατηγορία του "Ανεξάρτητου" συμφωνώ και εγώ με τις ενστάσεις των συναδέλφων: μόνο ο μπαρμπα-Γιάννης ο Κασσαβέτης μπορεί να φέρει επάξια αυτό τον τίτλο. Συνήθως σαν τέτοιες ταινίες θεωρούν κάποιες που παίζονται εκτός διανομής σε αφιερώματα και φεστιβάλ. Είχα δει μία τέτοια ταινία στις Νύχτες Πρεμιέρας αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο, ένα ρόαντ μούβυ και είχε να κάνει με δυο κορίτσια λούμπεν καταγωγής και ομοφυλόφιλες που έκαναν ληστείες και φόνους στις επαρχιακές πόλεις. Καταπληκτική ταινία. Υπάρχει πάντως μια τέτοια ταινία που έσπασε το φράγμα βγήκε στη διανομή και έκανε θραύση είναι η γνωστή "Curse of the blair witch".
Πάντως οι σκηνοθέτες που έχεις βάλει σε αυτή την πεντάδα (όλοι εκτός από τον Σκορτσέζε) έχουν κάτι ...κοινό: ότι ο καθένας τους έχει ένα άκρως προσωπικό και ευκόλως αναγνωρίσιμο στυλ.
Πάντως για τον ...αιματοβαμμένο Ταραντίνο συμφωνώ με την Εύη ότι είναι ένα υπερεκτιμημένο μηδενικό και που ξέρει να το παίζει δήθεν, συμπληρώνω εγώ.
Και πάλι συγχαρητήρια!

Philip Winter είπε...

Navarino μου σ' ευχαριστω παρα πολυ!! Πολυ χαρηκα απο τα σχολια σου !! :)
"βάλθηκες να μας κλείσεις τα σινεμαγαζάκια"
xD xD :)

Με τη λιστα των σκηνοθετων στον ανεξαρτητο δυσκολευτηκα πολυ. Φυσικα ο μπαρμπα-Γιαννης ειναι ο πιο χαρακτηριστικος του κινηματος.
Η ταινια που αναφερεις φαινεται πολυ ενδιαφερουσα και κανει μπαμ πως μιλαμε για ανεξαρτητο αμερικανικο κινηματογραφο. Το "Curse of the blair witch", δυστυχως, δεν το εχω δει. Θα το ψαξω φυσικα.
Οντως, ολοι εχουν ενα προσωπικο στυλ. Ο Σκορτσεζε ειχε ενα προσωπικο στιλ τη δεκαετια του 1970. Απο εκει και μετα απ' οτι φαινεται το εχασε, με λιγες εξαιρεσεις (Cape Fear, Goodfellas).
Οπως το ειπες φιλε μου navarino: δηθεν! Δηθεν cool, δηθεν ακομπλεξαριστος, δηθεν χαβαλεδιαρης...
Ενα μηδενικο, ενα ολοστρογυλλο μηδενικο που κανει πλακα και το ονομαζει σινεμα.
Σ' ευχαριστω πολυ και παλι!! Με συγκινησες λιγο!! :)

Υ.Γ.: Παντως σινε-μαγαζακι ανταξιο του Rear Window αποκλειεται να κανω!

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Να συμφωνήσω κι εγώ με το υστερόγραφο... Εξαιρετικά κείμενα κι από τους δύο στο Rear window.

Philip Winter είπε...

Εγω ειμαι συνηθως καλες στη λιστες, αλλα στα κειμενα αδυναμος.
Καλο ειναι παντως να μη γινονται συγκρισεις αναμεσα στα blogs. :)

Philip Winter είπε...

"Και εγω προτειμω τον Ταραντινο μπροστα στον Ταραντινο"

Μπροστα στον Σιαμαλαν ηθελα να πω.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Πώπω, παρεξηγήθηκα και φταίω. Το διατύπωσα λανθασμένα. Αν είναι δυνατόν, φίλε μου Hulot, να κάνω σύγκριση στο μεράκι και το ανυστερόβουλο πάθος των ανθρώπων! Άλλωστε, ξέρεις πόσο μεγάλος φαν σου είμαι.

Ότι ο navarino-s και η crispy κάνουν εξαιρετική δουλειά, επικροτώντας τη δική σου άποψη, εννοούσα.

Χίλιες συγγνώμη, αλλά δεν εννοούσα σε καμία περίπτωση αυτό που φάνηκε!

academy είπε...

Hulot που είσαι?Ανάρτηση παρακαλώ....

Philip Winter είπε...

Ω φιλε μου moody, χιλια συγγνωμη εγω. Νιωθω πολυ ασχημα που σε παρεξηγησα :(

Να' σαι καλα φιλε και παλι συγγνωμη.

Philip Winter είπε...

Περιμενε βρε ανυπομονε academy! :)
Ετοιμαζω αναρτηση για τη "Σκονη του χρονου" που ειδα προσφατα.

Ανώνυμος είπε...

'Nosferatu':καλυτερη ταινια ever

Philip Winter είπε...

Πολύ μεγάλη ταινία, σίγουρα, αλλά δε θα έλεγα πως είναι η καλύτερη όλων των εποχών! :)