Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

5 προσφατες ταινιες

 


Συντομη αναλυση πεντε ταινιων που ειδα προσφατα.
Με σειρα προτιμησεως:



Mon oncle d'Amerique (1980)



Δε με ενθουσιαζει το σινεμα του Resnais, αλλα "Ο Θειος απο την Αμερικη" μου αρεσε πολυ. Πρωτοποριακo ψυχολογικο-κοινωνιολογικo πειραμα, ευφυεστατο ως συλληψη, αριστουργηματικο ως εφαρμογη. Απομυθοποιει την εννοια του συγχονου αλλαζωνικου ανθρωπου δινοντας παραλληλα μια πιθανη εξηγηση για τον τροπο συμπεριφορας μας. Διευρυνει τους οριζοντες του μοντερνου σινεμα.

Προσωπικη αξιολογηση:
4 / 5




La mariee etait en noir (1968)



Απο τους πολυ αγαπημενους μου σκηνοθετες ο François Truffaut και η "Νυφη που φορουσε μαυρα" η μονη σκοτεινη της καριερας του. Ψυχρη σκηνοθεσια που ερχεται σε πληρη αρμονια με την ιστορια της γυναικας-αραχνης. Χιτσκοκικες αναφορες, μαυρο χιουμορ και εξαιρετικη ερμηνεια απο την υπεροχη Jeanne Moreau.

Προσωπικη αξιολογηση:
4 / 5





I Miss Sonia Henie (1971)



Πρωτ' απο ολα να ευχαριστησω το φιλο moody για την προταση του. Προκειται για μια σπονδυλωτη 20λεπτη ταινια οπου εχει σκηνοθετηθει απο 8 ατομα! Απιστευτη σουρεαλ τρελα και πειραματισμος. Απο τις 7 σκηνες οπου διδραματιζονται μεσα σε ενα δωματιο, μου αρεσε περισσοτερο αυτη του Wiseman και μετα ακολουθει αυτη του Brass.

Προσωπικη αξιολογηση:
3 ½ / 5




L'histoire d'Adele H. (1975)



Η δευτερη ταινια του Truffaut που ειδα αυτο το χρονικο διαστημα, ειναι μια ταινια εποχης. Αρκετα τολμηρο για εναν σκηνοθετη της nouvelle vaque να κανει τετοιου ειδους ταινια. Αφηγειται την ιστορια της Αντελ Ουγκω, κορη του Βικτορ Ουγκω, η οποια απο εναν φαντασιακο ερωτα οδηγειται στην τρελα. Λιγες ταινιες εχουν περιγραψει τοσο περιεκτικα αλλα και τοσο ευαισθητα και ρομαντικα τον παραλογισμο και την ενταση του ερωτικου παθους. Εκπληκτικη η Isabelle Adjani (και τι γυναικαρα!).
Παντως το story θα το ελεγα λιγακι μονοτονο.

Προσωπικη αξιολογηση:
3 ½ / 5




Le voyage du ballon rouge (2007)



Ελευθερη διασκευη του αριστουργηματικου "Le ballon rouge" (1956) του Lamorisse απο τον Ταιβανεζο σκηνοθετη Χου Χσιαο - Χσιεν. Καμια απολυτως σχεση με το τρυφερο και ευαισθητο μικρου μηκους φιλμ του 1956! Βαρετο, φορμαλιστικο, ανισο, φλυαρο, εγκεφαλικο. Σεναριο δεν υπαρχει. Απλα ο σκηνοθετης περιγραφει αναλυτικα τη ζωη μιας χωρισμενης γυναικας οπου εχει παρει μια καινουργια νταντα για το παιδι της. Καμια κορυφωση, καμια πλοκη. Η Binoche κανει φιλοτιμες προσπαθεις, αλλα δυστυχως...

Προσωπικη αξιολογηση:
0 ½ / 5



Επισης ειδα:

La graine et le mulet (2007) - 4 / 5

16 σχόλια:

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Hulot για την αναφορά!

Από τις υπόλοιπες έχω δει:
- τη "Νύφη που φορούσε μαύρα". Όντως η πιο σκοτεινή του Τρυφώ. Έχει περάσει καιρός απ'όταν την είχα δει, θυμάμαι πως μου άρεσε πολύ. (Ευκαιρία να την ξαναδω σύντομα!)

- (δυστυχώς!) τη διασκευή του αριστουργήματος του Lamorisse από τον Χου Χσιάο-Χσιέν. Νομίζω η κριτική μου γι'αυτή την ταινία ξεκίνησε τη σύντομη κόντρα από μέρους της εταιρίας που τη διένημε προς το πρόσωπό μου. Ανόητες συμπεριφορές που με έκαναν πιο αρνητικό απέναντί στο μπαλόνι. Βαρετό και ψυχρό από έναν δημιουργό που χωρίς να αγαπώ, εκτιμώ.

Philip Winter είπε...

Tιποτα φιλε, να' σαι καλα!

- Μαζι με το "Ο Ανδρας που αγαπουσε τις γυναικες" και τα "400 χτυπηματα" οι 2 πιο αγαπημενες μου ταινιες του Τριφο.

- Συφμωνω απολυτα.

Philip Winter είπε...

Α, και να συμπληρωσω πως δεν εχω δει αλλη ταινια του Χου Χσιαο-Χσιεν. Και αν ειναι ολες οι ταινιες του σαν το Μπαλονι δεν προκειται να ξαναδω ταινια του.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Δεν έχω θεωρήσει κάποια (από τις 3-4 που έχω δει) μεγάλη ταινία, αλλά σίγουρα μου άρεσε περισσότερο το αρκετά άνισο "Zui hao de shi guang" (Τhree times...).

Γενικά, πάντως είναι εγκεφαλικός και προτιμά να παρουσιάζει την ιστορία του αντανακλαστικά κι όχι άμεσα.

Philip Winter είπε...

"παρουσιάζει την ιστορία του αντανακλαστικά κι όχι άμεσα."

Το βαριεμαι πολυ αυτο το στυλ. Το θεωρω πολυ επιτηδευμενο και ψευτικο. Το ιδιο κανει και ο Κιαροσταμι. Στο Μπαλονι δε μου αρεσε τιποτα! Προσπαθουσα να δω καποιο πλεονεκτημα, κατι ωραιο σ' αυτη την ταινια... αλλα τιποτα. Ακομα και η Juliette την οποια λατρευω, ηταν καπως αμηχανη σ' αυτη την ταινια (ο σκηνοθετης φταιει)!
Μια ενδιαφερουσα ταινια του κυριου Χσιεν φαινεται και το "Kôhî jikô". Αν ειναι, βεβαια, και αυτο σαν το Μπαλονι... μακρια και αγαπημενοι. :)

Philip Winter είπε...

Επισης, φιλε moody σου προτεινω ανεπιφυλακτα και το "Mon oncle d'Amerique". Αφου σου αρεσει ο Ρενε, πιστευω οτι αυτο θα το λατρεψεις.
Αλλες 3 κορυφαιες ταινιες του Resnais:
1. L'année dernière à Marienbad (4,5-5/5)
2. Hiroshima mon amour (4,5/5)
3. Nuit et brouillard (4,5/5)

academy είπε...

Εχω δεί τις ταινίες του Τρυφώ καιθα πώ....
Η Νύφη...,αποτελεί ένα σουρεάλ σινεφιλικό παράδοξο πολύ κοντά στα όρια του cult με το ΄μαύρο χιούμορ του και φυσικά μια Jeanne Morreau τόσο ανέκφραστη που πραγματικά εκνευρίζεσαι...
Για την Αντέλ Ουγκώ το θεωρώ αριστούργημα δεν λέω κάτι άλλο...όπως το ότι λατρεύω την Adjani και όλες τις ταινίες της.
Hulot έχεις δεί την ''αμερικανική νύχτα''?Προσκυνάω....

Philip Winter είπε...

Οντως, η Νυφη εχει στοιχεια σουρεαλ φαρσας και εντονο μαυρο χιουμορ, αλλα cult δε θα το ελεγα. Η ψυχροτητα και η ανεφραστικοτητα της Morreau σε πληρη αρμονια με την ψυχρη σκηνοθεσια και τη μακαβρια ιστορια!
Τοσο πολυ σου αρεσει ε; Μου αφησε μια εντονη αισθηση γλυκας και ρομαντισμου μιας αλλης εποχης. Ο Τριφο ξεδιπλωνει εκπληκτικα τον χαρακτηρα της Αντελ, η Adjani ειναι ΘΕΑ και τη λατρευω. Αλλα βρηκα την ιστορια καπως μονοτονη και ξεπερασμενη (ο υστερικος χαρακτηρας της Αντελ μετα απο ενα σημειο και μετα αρχιζει να εκνευριζει).
Η "Αμερικανικη Νυχτα" (4/5) ειναι μια απο τις 5 πιο αγαπημενες μου ταινιες του Τριφο. Σιγουρα, θα κανω μια αναρτηση γ' αυτη την ταινιαρα. Φυσικα, προσκυναμε...
Τοπ 10 του Truffaut:
1.Les quatre cents coups (1959/ Tα 400 χτυπηματα) 5/5
2.Jules et Jim (1962/ Ζιλ και Τζιμ) 4.5/5
3.La nuit américaine (1973/ Αμερικανικη Νυχτα) 4.5/5
4. L'homme qui aimait les femmes (1977/ Ο Αντρας που αγαπουσε τις γυναικες) 4.5/5
5. La mariée était en noir (Η Νυφη φορουσε μαυρα) 4/5
6. Vivement Dimanche! (1983/ Οπωσδηποτε την Κυριακη) 4/5
7. Baisers volés (1968/ Κλεμμενα Φιλια) 4/5
8. L'histoire d'Adèle H. (1975/ Η Ιστορια της Αντελ Ουγκο) 4/5
9. Fahrenheit 451 (1966) 3.5/5
10. Domicile conjugal (1970/ Παρανομο Κρεβατι) 3.5/5

Αδυναμες ταινιες του:
1. L' enfant sauvage (1970/ Ενα αγριμι στην πολη) 2/5
2. La femme d'à côté (1981/ Η Γυναικα της διπλανης πορτας) 2.5/5
3. Les deux Anglaises et le continent (1971/ Δυο Αγγλιδες στην Ευρωπη) 3/5

academy είπε...

Το fahrenheit 451 δεν μου άρεσε καθόλου σχεδόν κατέστρεψε το βιβλίο.
Για την Γυναίκα της διπλανής πόρτας το έχω ξαναπει το θεωρώ αριστούργημα.

Philip Winter είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
academy είπε...

Δεν θα ανοίξω το στόμα μου για το Fahrenheit 451(να ήταν και ο ατάλαντος πρωταγωνιστής ή οτι ο Τρυφώ δεν κατάλαβε ποτέ το βιβλίο)και θα μείνω οτι ποτέ δεν θάβουμε ταινία τόσο πολύ όταν αρέσει σε σινεφίλ φίλο..!Να σαι καλά Hulot και εσύ και οι διακοπές σου!!!

Philip Winter είπε...

Συγγνωμη φιλε, αν ειπα κατι που σε πειραξε. Δεν το ηθελα φυσικα, με συγχωρεις.

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Μου αρέσει πολύ ο Ρενέ (όχι πάντα). Θέλω να δω το "Μοn oncle d'Amerique", αλλά και την τελευταία του. Τις τρεις του που αναφερεις τις έχω δει. Ειδικά για το "Μαρίενμπαντ" νιώθω ανήμπορος να μιλήσω. Ο Ρενέ είναι μεγάλος αρχιτέκτονας και σπουδαίος ζωγράφος και μετά όλα τ'άλλα. Πολύ ιδιαίτερος δημιουργός...

Philip Winter είπε...

Eγω δεν ειμαι μεγαλος ηποστηρικτης του Ρενε, αλλα μου αρεσει και τον θαυμαζω πολυ. Ιδιαιτερος, οντως. Το "Μαριενμπαντ" με την δευτερη φορα που το ειδα το εκτιμησα.

vandimir είπε...

Ουφ! Επιτέλους, συμφωνώ απόλυτα με το "Μπαλόνι", που, για να ΜΗΝ κρατήσω τα προσχήματα, μου τα έκανε μπαλόνια. Σπάνια έχω δει τόσο βαρετή ταινία.
Οι εκτιμήσεις σου για τα φιλμ της νουβέλ βαγκ λίγο - πολύ με βρίσκουν σύμφωνο. Άλλες βρίσκονται ψηλότερα στο προσωπικό μου πάνθεο, άλλες χαμηλότερα, αλλά, όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για κλασικές ταινίες.

Philip Winter είπε...

Πες τα βρε φιλε vandimir! Η αποθεωση της βαρεμαρας!
Κλασσικες ταινιες, φυσικα. Αν και την "Αντελ Ουγκω" δεν τη θεωρω απολυτα ταινια της νουβελ βαγκ.