Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Elephant (2003)

H ταυτοτητα:
Ελλην. τιτλος: "Ο Ελεφαντας"
Ετος: 2003
Ειδος: Crime, Drama
Σκηνοθεσια: Gus Van Sant
Σεναριο: Gus Van Sant
Ηθοποιοι: Elias McConnell, Alex Frost, Eric Deulen
Διαρκεια: 81'
Χωρα: USA

Η υποθεση:
Μία μέρα από τη ζωή ενός αμερικανικού σχολείου, με κάποιους από τους μαθητές να σχολιάζουν πώς αντιλαμβάνονται τη σχολική εμπειρία. Δύο από αυτούς, πάντως, εισέρχονται ένοπλοι και σκορπούν τον τρόμο, σκοτώνοντας εν ψυχρώ όσους συναντούν στο διάβα τους.
πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:
Μια μη συνηθισμενη σχολικη μερα σε ενα αμερικανικο σχολειο κατα τη διαρκεια της οποιας δύο νεαροι εισβαλουν στο σχολικο κτηριο και οπλισμενοι σκορπουν το θανατο σε 14 σηνανθρωπους τους. Προκειται, οπως καταλαβαινεται, για το εφηβικο εγκλημα που το 1999 ειχε σοκαρει ολοκληρη την υφηλιο αφηνοντας χιλιαδες αναπαντητα γιατι για τα ψυχοκινητρα της συγκεκριμενης πραξης. Τα ιδια αναπαντητα ερωτηματα αφηνει αδικαιολογητα και ο σκηνοθετης Gus Van Sant με τον "Ελεφαντα" του ο οποιος κερδισε το Χρυσο Φοινικα στις Καννες....
Θετει ενα πολυ σοβαρο θεμα, τη νεανικη βια στα σχολεια, αλλα δεν το διαπραγματευεται. Οι ξωφαλτσες αναφορες του σε πιθανες αιτιες πλησιαζουν τα ορια της γελοιοτητας (κλασσικη μουσικη, τασεις ομοφυλοφιλιας) οταν δεν ειναι απλα επιδερμικες (περιθωριοποιηση).  Ο Van Sant δεν καταπιανετε με τη ζωη των εφηβων πριν την δολοφονια. Τι τους οδηγησε σ'αυτο; Ποια ηταν η οικογενειακη τους κατασταση; Ποια η σχεση με τους συμμαθητες τους; τους μισουσαν; Ενοιωθαν απομονωμενοι; Απλα ακουγαν κλασικη μουσικη, εβλεπαν ντοκιμαντερ για τους ναζι, επαιζαν videogames και εβλεπαν τηλεοραση. Δηλαδη οποιος τα κανει αυτα ειναι δολοφονος;;;;
Η πρωτη μια ωρα ειναι πραγματικα αχρηστη και κουραστικη. Δειχνει αναλυτικα τις αποστασεις των εφηβων: απο το σπιτι στο σχολειο, απο τη μια ταξη στην αλλη κλπ...  Ατελειωτα τα μονοπλανα στην πλατη των ηθοποιων....



Στα παραπανω προσθετω:
- Σεναριακα κενα.
- Ουδετεροτητα και αδιαφορια απεναντι στο γεγονος.
- Αποφυγη προσπαθειας εμβαθυνσης στα γεγονοτα.
- Ανοητα συμβαντα (ενας μαθητης που - ενω στο σχολειο γινεται μακελειο - προχωραει συνεχως αργα, μεχρι που πλησιαζει τον δολοφονο και - φυσικα - ο τελευταιος τον σκοτωνει εν ψυχρω).

Πλεονεκτηματα:
- Πολυ ομορφη φωτογραφια.
- Εξαιρετικη επιλογη ηθοποιων.

Ο πιο αδικαιολογητος Χρυσος Φοινικας εδω και πολλα χρονια για μια φορμαλιστικη και ανουσια ταινια ενος υπερτιμημενου σκηνοθετη. Και να φανταστειτε στις Καννες του 2003 προβληθηκε και το αριστουργηματικο "Dogville" του Lars von Trier.
Προτιμηστε το συγκλονιστικο "Bowling for Columbine" που θετει το ιδιο θεμα.
  • Προσωπικη αξιολογηση:
 αστεράκια    (1/5)



Links:

Trailer:

34 σχόλια:

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Το βασικό που μου πέρασε εμένα είναι το "όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος".
Από το πουθενά γίνεται ένα μακελειό και ο φόβος παραμονεύει.

Όντως δεν εμβαθύνει στις κοινωνικο-οικογενειακές καταστάσεις που επηρεάζουν τον ψυχισμό (τα αιμοβόρα videogame είναι βέβαια μια αναφορά), αλλά αναπαράγει άψογα το πώς γίνεται τελικά ένα έγκλημα στο σήμερα. Για το τίποτα...
Bad timing!

Ανώτερο το "Dogville", αλλά ένα 3/5 θα το έδινα στον "Ελέφαντα" του υπερεκτιμημένου Van Sant.

Philip Winter είπε...

Eιναι και αυτη μια ενδιαφερουσα αποψη και δεν την προσεξα.
Τα videogames ειναι, ισως, η μονη αναφορα του Βαν Σαντ. Σιγουρα εχει βαρυτητα, αλλα δεν ειναι αναγκαιο οποιος παιζει αυτα τα παιχνιδια να ειναι δολοφονος...
Ο σκηνοθετης ειναι σαν να μας λεει:
"Οποιος παιζει videogames, ειναι ομοφυλοφιλος, ακουει κλασσικη μουσικη και βλεπει ντοκιμαντερ για το Χιτλερ ειναι δολοφονος!"
.....

Εγω, πιστευω οτι και το 1/5 που εδωσα πολυ ειναι!
Πολυ υπερτιμημενος! Απο τις ταινιες του μονο το Good Will Hunting. Επισης απαραδεκτο ειναι και το "Last Days" (0/5).

academy είπε...

Η Ακαδημία κάνει ένσταση.Σχεδόν κακό,χωρίς κανένα κινηματογραφικό ενδιαφέρον(ας γύριζε τηλεοπτικό ντοκυμανταίρ),δεν ξέρω εάν το cast ήταν επιλαχόντες που δεν πέρασαν στο casting για porn movie...μία απογοήτευση απο τον Van sant που μπέρδεψε τον πειραματισμό(βλέπε Figgis)με την προχειρότητα.Ασε που ο Van Sant δεν είναι και ο πλέον κατάλληλος να μιλήσει για το θέμα...!

Philip Winter είπε...

Θα συμφωνησω απολυτα! Και μια πολη σωστη φραση σου που ξεχασα να αναφερω: "ας γύριζε τηλεοπτικό ντοκυμανταίρ". Θα διαφωνησω για τους ηθοποιους, ομως που τους βρηκα ρεαλιστικους και ψυχρους (ετσι οπως τους ηθελε ο κυριος Van Sant, παρακαλω...). Πολυ στους πειραματισμους το εχει ριξει τωρα τελευταια ο Van Sant (Last Dyays, Paranoid Park κ.α.). Σιγουρα ο πιο ακαταλληλος για να μιλησει για αυτο το θεμα.
Απορω γιατι πηρε το Φοινικα!!!

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Δεν υπάρχει ταινία του Van Sant που να θεωρώ σπουδαία, γι'αυτό και τον θεωρώ υπερεκτιμημένο κι εγώ (και ασυγκράτητα εγωπαθή). "Paranoid park" δεν έχω δει, το "Last days" είναι πολύ προκλητικό σαν σκέψη. Σκεφθείτε τον κόσμο που απλώς ακούει Nirvana και πήγε να δει την ταινία, τι φρίκη θα έφαγε.

Από ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ βέβαια περιμένεις στοιχεία και συνεντεύξεις (πράγματα που δεν υπάρχουν), καθώς και να είναι εύληπτη η εικόνα. Πιο πολύ για φεστιβαλική ταινία, οπως και ήταν. Τώρα για τον περίφημο φοίνικα και είναι υποκειενικό ζήτημα και δεν είναι λίγες οι φορές που είναι ακατανόητη μια βράβευση.

Philip Winter είπε...

Συμφωνω moody, μονο το Good Will Hunting με ενθουσιασε απο τις ταινιες του. Το "Paranoid park" δεν ειναι τοσο πειραματικη και μπορω να πω πως μου αρεσε λιγο, πολυ λιγο. Αλλα, τουλαχιστον δεν ειναι κακη οπως ο "Ελεφαντας".

"Σκεφθείτε τον κόσμο που απλώς ακούει Nirvana και πήγε να δει την ταινία, τι φρίκη θα έφαγε."

Οντως!

Πολυ καλυτερα τα τηλεοπτικα ντοκιμαντερ, αλλα εχει την αντικειμενικοτητα, την ουδετεροτητα και την τηλεοπτικη σκηνοθεσια ενος ντοκιμαντερ.

"δεν είναι λίγες οι φορές που είναι ακατανόητη μια βράβευση."

Πολυ, πολυ σωστα!! Ας θυμηθουμε το Χρυσο Φοινικα που πηρε το "Μια αιωνιοτητα και μια μερα" (καλη ταινια, αλλα οχι μεγαλη)... και πολλες αλλες ακατανοητες βραβευσεις....

Simply Burgman είπε...

Επ,εδώ θα διαφωνήσω εντόνως! Στην αρχή με είχαν πειράξει κι εμένα τα αργά πλάνα και οι πλάτες, αλλά ο τρόπος που τα έδεσε στο τέλος με αποζημίωσε! Η κατακερματισμένη αφήγηση έκανε τη δουλειά της. Δεν τον ξέρω τον Βαν Σαντ (μόνο τον Χάντιγκ έχω δει που ήταν αμερικανιά) αλλά αυτή η ταινία μου άρεσε πολύ. Ο Χάνεκε δεν σας αρέσει εσάς; Αυτή η απάθεια και η αποστασιοποίηση είναι γνωρίσματα και του Αυστριακού (για να μην πάω μέχρι και τον Κάφκα και το χοντρύνω) και με τράβηξε στην ιστορία. Τελικά, 4/5!!

Simply Burgman είπε...

Να συμπληρώσω και για τον τίτλο, ότι δικαιολογεί πλήρως τον χαρακτήρα της ταινίας. Σχετίζεται με ένα ρητό ή κάτι τέτοιο, όπου διάφοροι άνθρωποι γνωρίζουν ένα μόνο μέρος από έναν ελέφαντα και τελικά συνθέτουν την εικόνα του από την περιγραφή του καθενός. Εχει κι άλλες εξηγήσεις, ωστόσο, που δεν είναι δύσκολο να τις βρει κανείς.

lt.aldo raine είπε...

ξεκολλάτε ρε! ο καλύτερος φοίνικας με τα τη λευκη κορδέλα! το ότι δεν λαϊκίζει είναι στα υπέρ της και όχι στα κατά.

Simply Burgman είπε...

χαχαχα!!Να και η υπερβόλα!!Πού χάθηκες,ρε;;;

lt.aldo raine είπε...

afou kai se sena arese re vlaka:)

ps: pane ligo apo to blog sou.

Philip Winter είπε...

Κατ' αρχας καλη χρονια και χαιρομαι που τα ξαναλεμε! :)

"Επ,εδώ θα διαφωνήσω εντόνως!"
Ελευθερα φιλε Edgar!

Γιατι αποζημιωθηκες στο τελος;
Πως δικαιολογεις αυτο που εγραψα και παραπανω:
Ο σκηνοθετης ειναι σαν να μας λεει:
"Οποιος παιζει videogames, ειναι ομοφυλοφιλος, ακουει κλασσικη μουσικη και βλεπει ντοκιμαντερ για το Χιτλερ ειναι δολοφονος!"
.....

Λατρευω τον Χανεκε. Στον Ελεφαντα, ομως δεν ειδα πουθενα "απάθεια και η αποστασιοποίηση", αλλα ουδετεροτητα και αδιαφορια.

Οσο αφορα τον τιτλο και εγω καποια παρομοια ακουσα.

Philip Winter είπε...

"ο καλύτερος φοίνικας με τα τη λευκη κορδέλα"
Φιλε Αλδο, καλο ειναι να μην μπερδευουμε τα αριστουργηματα (Λευκη Κορδελα) με τις δηθενιες (Ελεφαντας).

"το ότι δεν λαϊκίζει είναι στα υπέρ της και όχι στα κατά."

Οντως, δεν λαικιζει. Εγω δεν ειπα παντως πως το οτι λαικιζει ειναι στα υπερ.
Η ταινια θυμιζει περισσοτερο μια καλη και αντικειμενικη εφημεριδα: λεει τα γεγονοτα και δεν τα διαπραγματευεται, δε λεει προσωπικη αποψη. Τοτε πολυ καλυτερο να διαβαζα μια εφημεριδα (η να εβλεπα το συγκλονιστικο "Bowling for Columbine") για το συγκεκριμενο θεμα και να μην καθομουν επι 81 λεπτα να δω αυτο το βαρετο και φορμαλιστικο εργο. Για μενα, οτι πιο υπερτιμημενο βγηκε την προηγουμενη δεκαετια.

Philip Winter είπε...

"Εγω δεν ειπα παντως πως το οτι λαικιζει ειναι στα υπερ"

Στα κατα ηθελα να πω. Συγγνωμη.

Philip Winter είπε...

Επισης ο Χανεκε με τις εικονες του θελει να πει πολλα (θυμηθειτε και το Funny Games). O Van Sant τι ηθελε να πει αραγε;;;
Το οτι οσοι επαιζεν βιντεογκειμς, εβλεπαν ντοκιμαντερ για τους ναζι, ειχαν ομοφυλοφιλικες τασεις και ακουγαν κλασσικη μουσικη....
Εγω αυτο καταλαβα.

Philip Winter είπε...

Περι τιτλου:
Στην προσπάθειά του να κάνει μια ταινία που ν’ αναφέρεται στο ιδιαίτερα φορτισμένο θέμα της σχολικής βίας, ο Γκας Βαν Σαντ στηρίχτηκε σε μια άλλη, παλιότερη ταινία. Ένα φιλμ που είχε γυρίσει το 1989 για το BBC ο αποθανών βρετανός σκηνοθέτης ¶λαν Κλαρκ και που έφερε τον ίδιο τίτλο. Ο Ελέφαντας του Κλαρκ απογυμνώνει την αφήγηση για ν’ απεικονίσει τη θρησκευτική βία στη βόρεια Ιρλανδία σα μια αδυσώπητη σειρά ανώνυμων φόνων. Ο Κλαρκ έδωσε τον τίτλο Elephant στην ταινία του από την καυστική ρήση της αγγλικής παράδοσης για το μέγεθος ενός προβλήματος: «είναι τόσο εύκολο να το αγνοήσεις όσο ένας ελέφαντας στο σαλόνι σου». Ο Γκας Βαν Σαντ αποφάσισε να δώσει στην ταινία του τον ίδιο τίτλο, καθώς, όπως λέει, «η ταινία περιστρέφεται γύρω από τις ζωές αυτών των παιδιών που ζουν σε μια εντελώς διαφορετική, εξίσου όμως βίαιη περίοδο».

Αρχικά, ο Βαν Σαντ θεωρούσε ότι ο τίτλος της ταινίας του Κλαρκ αναφερόταν στην αρχαία παραβολή των τυφλών και του ελέφαντα. Στην ιστορία την οποία πρωτοσυναντάμε σε προχριστιανικούς βουδιστικούς κανόνες, κάποιοι τυφλοί εξετάζουν με την αφή διάφορα μέρη ενός ελέφαντα – αυτί, πόδι, ουρά προβοσκίδα, χαυλιόδοντες, κτλ. Ο καθένας από τους τυφλούς είναι απολύτως πεπεισμένος ότι έχει καταλάβει τη φύση του ζώου, βασισμένος στην αφή ενός τμήματός του. Έτσι ο ένας πιστεύει ότι το ζώο μοιάζει με βεντάλια, ο άλλος με δέντρο, με σκοινί, με φίδι ή με δόρυ. Κανείς τους όμως δεν μπορεί να το φανταστεί ολόκληρο. Για τον Βαν Σαντ, το δίδαγμα της παραβολής έμοιαζε να βρίσκεται σε κοντινή σχέση με τις δολοφονίες στα σχολεία. «Υπέθετα ότι ο Κλαρκ ονόμασε την ταινία του Elephant γιατί ασχολείται μ’ ένα θέμα το οποίο ήταν πολύ δύσκολο να προσδιορίσεις γιατί υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί τρόποι να το δεις. Αυτό σκεφτόμουν για πολύ καιρό μέχρις ότου διάβασα μια συνέντευξη του Κλαρκ, όπου μιλούσε για τον ελέφαντα στο σαλόνι. Για μας, όμως, όταν γυρίζαμε την ταινία μας, ο τίτλος είχε να κάνει περισσότερο με τον ελέφαντα και τους τυφλούς».

Simply Burgman είπε...

Αποζημιώθηκα γιατί όλη αυτή η εικόνα που μας παρουσίασε ήταν εικόνα δίχως νόημα. Δεν είναι ότι τα παιδιά έπαιζαν παιχνίδια και τα άλλα που λες, απλά δεν είχαν κανένα σκοπό στη ζωή τους, τίποτα που να τους γεμίζει. Αποξενωμένα και αλλοτριωμένα, είδαν το μακελειό αυτό σαν το μεγαλείο που τους στερήθηκε. Δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, επίσης, το φιλί το έδωσαν από περιέργεια -ξανά- επειδή θα πέθαιναν και ήθελαν να το δοκιμάσουν.

Δεν είχε σκοπό να είναι ρεαλιστικός ο σκηνοθέτης, αλλά να αγγίξει με έναν αυτοκαταστροφικό τρόπο το θέμα (π.χ ο μαύρος που περπάτησε μέσα στην καρδιά των πυροβολισμών, γιατί το έκανε; Τι προβλήματα θα αντιμετώπιζε, άραγε, τι αδιέξοδα;). Στα μ

Philip Winter είπε...

Eνδιαφερουσες οι αποψεις σου φιλε Edgar και ας μη συμφωνουμε.

"τίποτα που να τους γεμίζει"
Ο Βαν Σαντ δεν ανελυσε καθολου τη ζωη τους. Μονο μια σκηνη εδειξε οπου ειπα παραπανω τι εκαναν (παιχνιδια κλπ). Οποτε δε μπορω να κρινω αν αυτη η ζωη τους γεμιζε η οχι.

"το μεγαλείο που τους στερήθηκε"
Η ταινια μονο υπονοει και τιποτα δε λεει ξεκαθαρα = ατολμη ταινια. Αυτο φανταζομαι θα το συμπερανες απο τη φραση του ενος παιδιου που ειπε: "και μην ψεχασεις να το απολαυσεις".
Δηλαδη ο Βαν Σαντ μας λεει πως το εκαναν αυτο μονο για την πλακα τους;;;

Δηλαδη ο μαυρος πηγε εκει για να δει τα αδιεξοδα που θα αντιμετωπισει; Δε μπορω να καταλαβω το βαθος αυτης της σκηνης... και ολης της ταινιας γενικα.

navarino-s είπε...

Ένα θετικό που μου έχει μείνει από την ταινία είναι το ότι οι υποτονικοί και γαλήνιοι ρυθμοί της αρχής βοήθησαν στο να αναδείξουν τη φρικαλεότητα και τη βία του τέλους, γι' αυτό και σκέφτομαι μήπως αυτό ήτανε σκόπιμο από τον σκηνοθέτη.
Τώρα για τα άλλα που λες περί χαρακτήρων οικογενειακού μπακράουντ κτλ έχεις δίκιο ότι δεν αναδείχτηκαν.

Philip Winter είπε...

Ομολογω πως ο Γκας Βαν Σαντ πετυχημενα αποδιδει τις υπνωτιστικες διαστασεις της σχολικης καθημερινοτητας και κατ’ επεκταση την εικονα μιας ολοκληρης κοινωνιας σε υπνωση. Απο εκει και περα ομως το χαος...

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Ενδιαφέρουσες οι ερμηνείες του τίτλου. Για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα ψάξει, γιατί είχα δώσει τη δική μου. (Τα πρόβληματα της εύκολης οπλοκατοχής και της νεανικής βίας έχουν μεταφορικά τον όγκο του ελέφαντα.)

Αποδεικνύεται πάντως πως προκάλεσε διαφορετικές αντιδράσεις και σκέψεις με τη θέαση της.

Σίγουρα, όμως, δεν είναι ο δεύτερος καλύτερος φοίνικας (μετά τη "Λευκή κορδέλα") που έχει δοθεί. Μην τρελαθούμε κιόλας...

Evi Avd. είπε...

Καλησπέρα σε όλους και καλή χρονιά με όρεξη για ζωή και σινεμά!

Mr Hulot, πολύ χάρηκα με την ανάρτησή σου, καθώς είναι αφορμή για να ακουστούν πολλές απόψεις για μία πολύ πολύ αγαπημένη μου ταινία. Τι να πρωτοπώ...Δε θα μπω στη διαδικασία να την αξιολογήσω, κάτι που εντάσσεται στην γενικότερη αντίληψή μου για το πώς προσεγγίζω ένα έργο τέχνης. Η αλήθεια είναι πάντως οτι η άποψη που εκφράζεις αντικατοπτρίζει μία πλειοψηφία φίλων και γνωστών με τους οποίους έχω συζητήσει κατά καιρούς.

Για μένα, αντίθετα, ο "Ελέφαντας" αποτελεί ένα από τα πιο ποιητικά παραδείγματα έκφρασης της εφηβικής ψυχής. Μιλά αποκλειστικά με εικόνες και απαιτεί αρκετή υπομονή από το θεατή προκειμένου να αποδώσει στα σύμβολα τη δική του σημασία. Ακόμα και το χρώμα του ουρανού μας μιλά, ακόμα και το ύφος κάθε στιγμή των μελλοντικών θυμάτων. Έτσι, όσο κάποιος μπορεί να βρει νόημα σε αυτά, παρόμοια, λόγω διαφορετικής οπτικής γωνίας ή των αμυνών του, μπορεί να θεωρήσει την ταινία ανούσια και άνευρη. Είναι, όπως όλα στη ζωή, θέμα ερμηνείας.

Συμφωνώ με τον Edgar Nolan Poe.
Ίσως αυτά ακριβώς που δεν παρουσιάζονται στο φιλμ είναι και τα πιο ουσιαστικά. Η οικογένεια είναι απούσα. Πουθενά για να απορροφήσει τους βίαιους κραδασμούς των εφήβων. Έπειτα, υπάρχει η απουσία των καθηγητών. Δεν είναι ούτε εκείνοι εκεί, ώστε να αγκαλιάσουν τους εφήβους και να τους κάνουν δημιουργικούς και όπως ειπώθηκε, με σκοπό. Ούτε το κράτος είναι εκεί, ώστε να βάλει τουλάχιστον εκείνο ένα όριο στο αν μπορούν τα παιδιά να βρουν ένα όπλο. Αλλά η βία, όπως και η ενέργεια για ζωή είναι εγγενείς και ζητούν επιτακτικά διέξοδο.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η ταινία, καθώς με τραβάει και για επαγγελματικούς λόγους, δε θέλω όμως να σας κουράζω. Θα τελειώσω με μια πρόταση για δυο εξαιρετικά βιβλία σχετικά με το θέμα. Το "Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν" και το "Δάσκαλος και μαθητής".

Τελικά, από όλα αυτά, ένα είναι το δικό μου συμπέρασμα για το φαινόμενο: Μερικές φορές, όπως ειπώθηκε και εδώ, πέρα από κάθε ερμηνεία και αιτιολόγηση, το κακό απλώς υπάρχει. Και πάντα ένα μέρος του θα είναι ακατανόητο. Ίσως μία "κακή" πράξη έχει νόημα για τον φορέα της μόνο και μόνο επειδή συνέβη, χωρίς κανένα κίνητρο και αιτία.

Leviathan είπε...

ka8olou de marese i sigekrimeni...tipota de vrika pou na me kerdisei esto kai ligo...kalimera kai xronia polla!

Chris Karpis είπε...

Κι εγώ ανήκω στην πλειοψηφία αυτών που βρήκαν κακή έως απαράδεκτη την ταινία, χωρίς καμία ουσία ή νόημα. Κατανοώ την άποψη της Evi Avd. αλλά αυτή η απουσία θα μπορούσε να υπονοηθεί, να "δοθεί" καλύτερα.

Δεν μου αρέσει καθόλου ο Van Sant (ούτε το Good Will Hunting), και εδώ πιστεύω οτι πήγε να καταπιαστεί με κάτι που υπερβαίνει τις (περιορισμένες) δυνατότητές του.

Philip Winter είπε...

Φιλε moody καθεσαι και ακους τι λεει ο αλντο; Φυσικα δεν ειναι ομδευτερος καλυτερος φοινικας!!

Philip Winter είπε...

Evi σ' ευχαριστω πολυ για το χρονο που αφιερωσες για αυτο το μεγαλο σχολιο οπου ειναι μεν ενδιαφερον, αλλα διαφωνω πολυ.
Τα ειπα και παραπανω με τον Εντγκαρ.

Philip Winter είπε...

Γεια σου Levi, συμφωνουμε απολυτα!

Philip Winter είπε...

Συμφωνουμε απολυτα φιλε curious, θα μπορουσε να δοθει καλυτερα.
Το Good Will Hunting δε με ενθουσιασε, απλα δεν το θεωρω μετριο εως κακο οπως τις αλλες ταινιες του (δεν εχω δει και πολλες).

Philip Winter είπε...

Φυσικα, ο καλυτερος Χρυσος Φοινικας ειναι αυτος του "Dolce Vita". B)

Philip Winter είπε...

Kαι ας μην ξεχναμαι και τον Φοινικα του Underground.

Eskli είπε...

Καλησπέρα!:)
Έτυχε να τη δω χτες που την πρόβαλε η ΝΕΤ.
Λοιπόν, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα για αυτή την ταινία. Ενώ ήμουν σίγουρη βλέποντας το πρώτο μέρος ότι ήταν ένα τεράστιο χάσιμο χρόνου και πραγματικά μια ανούσια προσπάθεια άρχισε να μου τραβά το ενδιαφέρον από το σημείο που πήρανε τα όπλα. Από κει και μετά εξηγεί όλη την ταινία και παρουσιάζει βασικά το κεντρικό θέμα.
Τείνω βέβαια να συμφωνήσω με την βαθμολογία του moody. Κι εγώ ένα 2,5-3/5 θα έδινα. Δεν τη θεωρώ ούτε χάλια αλλά ούτε και αριστούργημα. Νομίζω ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα της εφηβικής βίας. Πάντως, δεν πιστευω ότι θα ήταν απαραίτητο να δώσει τόσες λεπτομέρειες για το μπακράουντ των παιδιών ή τις αιτίες που τους οδήγησαν κτλ. Μίλησε με εικόνες, είναι αυτό που βλέπεις και τίποτα παραπάνω.

Υ.Γ. χτες είχε και μια εκπομπή του Θεοδωράκη για την εφηβική βία στο μέγκα...σύμπτωση ή ήταν τίποτα χτες;

Philip Winter είπε...

Καλησπέρα, και εγώ στη ΝΕΤ το είδα.
Η σκηνές με τα όπλα, όμως, διαρκούν πολύ λίγο. Άρα και η ταινία σου άρεσε λίγο, έτσι;

Υ.Γ.: Σύμπτωση, νομίζω...

Eskli είπε...

Σίγουρα θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί καλύτερα το θέμα αλλά δεν θα τη χαρακτήριζα κακή.

Philip Winter είπε...

Για μένα, ούτε καν το εκμεταλλεύτηκε...