Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Τα 8½ των μεγάλων δημιουργών - Μέρος 1ο




O καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών - κατά τη γνώμη μου - ο Federico Fellini το 1963 γυρίζει την ταινία "8½" με πολύ έντονα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η επιδραστικότητα και η σημαντικότητα της ταινίας, φαίνεται στο γεγονός πως την πιο αυτοβιογραφική ταινία του κάθε δημιουργού τη χαρακτηρίζουμε ως το  του 8½ του.
Παρακάτω ακολουθεί μια λίστα με 5 καθαρά προσωπικές ταινίες 2 μεγάλων δημιουργών (μέρος 1ο):

FEDERICO FELLINI



1. Amarcord (1973)

Ο Φελίνι με νοσταλγία και ποίηση αφηγείται την ιστορία του χωριού Μπόργκο που στην πραγματικότητα είναι το Ριμίνι - ο τόπος καταγωγής του, αλλά και την εφηβική ηλικία του Τίτα (σαφώς, το αυτοβιογραφικό alter ego του σκηνοθέτη). Το "Άμαρκορντ" ("Θυμάμαι") αγαπήθηκε όσο λίγες ταινίες του maestro κυρίως λόγω της νοσταλγίας που αναδύει, τον λυρισμό των εικόνων και την αγνότητα των χαρακτήρων. Τα παιδιά της ταινίας είναι προφανώς καταδικασμένα να περάσουν την κρίση των Βιτελόνι. Και οι 2 ταινίες τελειώνουν με τη συμβολική αναχώρηση ενός από τους κεντρικούς ήρωες. Ο Fellini δε μπορεί έναν τέτοιο κλειστό κόσμο χωρίς να προσφέρει την δυνατότητα απόδρασης. Τα τελευταία λόγια της ταινίας (**SPOILERS** "Ο Τίτα έφυγε πριν λίγο καιρό" **SPOILERS**) υπονοούν την ίδια την απόδραση του σκηνοθέτη από το Ριμίνι. Το "Άμαρκορντ" ήταν η τελευταία εμπορικά επιτυχημένη ταινία του δημιουργού της.

Προσωπική αξιολόγηση: 5/5



2. La citta delle donne (1980)

H απέρναντη αγάπη του Fellini για τις γυναίκες συνεπάγει απέραντη αγάπη και πάθος για την ίδια τη ζωή. Η "Πόλη των Γυναικών" ερευνά το σεξ, την ηδονοβλεψία, τη φαντασία και τον κόσμο του ονείρου. Ο (καταπληκτικός) Mastroianni για ακόμα μια φορά ως alter ego του σκηνοθέτη. Ο σπόρος της ταινίας μπορεί να βρεθεί στη σκηνή του χαρεμιού στο 8½, όπου οι γυναίκες επαναστατούν απέναντι στον αφέντη τους Γκουίντο. Το "La citta delle donne" όχι μόνο απηχεί θέματα παλαιότερων ταινιών, αλλά και επαναλαμβάνει σκηνές τους. Άνιση προσπάθει διείσδυσης στη γυναικεία ψυχή.
Μια ταινία που έχει τις στιγμές της, αλλά ο παραφουσκωμένος προϋπολογισμός, κάποιοι απλοϊκοί συμβολισμοί και η επανάληψη σκηνών δεν την αφήνουν να απογειωθεί.
Προσωπική αξιολόγηση: 3/5



3. Intervista di Federico Fellini (1987)

Με την "Συνέντευξη" ο Fellini συμπηκνώνει με ένα ψευδο-ντοκιμαντερίστικο στυλ όλη την καριέρα του και την παρουσιάζει σαν μια παγανιστική γιορτή, σαν ένα μακροσκελές πανυγήρι, σαν ένα διονυσιασμό... ένα χαρούμενο αποχαιρετιστήριο γράμμα στην Τσινετσιτά - την προσωπική του βιομηχανία ονείρων. Χείμαρος συναισθημάτων. Νοσταλγικό, παιχνιδιάρικο, ρομαντικό, συγκινητικό, τρυφερό, αστείο. Είναι φανερό πως ο μαέστρο διασκέδασε φτιάχνοντάς την. Σε μια έντονα νοσταλγική στιγμή στο σπίτι της Ekberg, ο Mastroianni κάνει με μαγικό τρόπο να εμφανιστεί ενα απόσπασμα απο το "dolce vita".

Προσωπική αξιολόγηση: 4/5




CHARLES CHAPLIN



1. Limelight (1952)

Η μεγαλύτερη ιδιοφυϊα στην ιστορία του κινηματογράφου Charles Chaplin βάζει την καλλιτεχνική του ταφόπλακα. Τέλος για τους κλόουν, τον βωβό κινηματογράφο, τα οπτικά γκάγκς, των μαγικών τρικς. Ο Calvero συμπηκνώνει όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που με την αρχή του ομιλόντα χάθηκαν και βυθίστηκαν στον αλκοολισμό, κυρίως. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως συμμετέχει στο κάστ και ο άλλος τεράστιος του βωβού: ο Buster. O Chaplin δεν κοιτά με κακό μάτι τη νέα γενιά, αλλά συμφιλιώνεται μαζί της. Απίστευτα συγκινητικό και ρομαντικό το φινάλε της.

Προσωπική αξιολόγηση: 5/5



2. The Kid (1921)

Ο μικρός Coogan δεν είναι άλλος από τον μικρό Chaplin που έζησε στις εξαθλιωμένες, φτωχές κατοικίες του Λονδίνου.
Αριστούργημα συναισθήματος και ανθρωπιάς με αναφορές σε Ντίκενς τα όνειρα των ανθρώπων (κυρίως των φτωχών και των καταπιεσμένων απο την κοινωνία) και τη νοσταλγία του Παραδείσου – με την έννοια της βελτίωσης της κατάστασης – ξεφεύγοντας από την ανέχεια για μια καλύτερη / ανθρώπινη ζωή. Η ανθρώπινη στοργή μπαίνει σε πρώτο πλάνο όπως και η επιθυμία για ευτυχία. Ναι πρόκειται για κωμωδία που περιέχει μελόδραμα αλλά είναι ενα πανέμορφο αριστούργημα το οποίαο έγραψε στην οθόνη δείχνοντας τα πιο δυνατά (θετικά) ανθρώπινα συναισθήματα. Τεχνη παγκοσμιας εμβελειας.

Προσωπική αξιολόγηση: 5/5

20 σχόλια:

academy είπε...

Να σου πώ οτι δεν έχω δεί το Limelight?Θα το ψάξω οπωσδήποτε έχει πάρει και oscar μουσικής έτσι δεν είναι Hulot?

Philip Winter είπε...

Δες οπωσδήποτε academy! Αριστούργημα.
Ναι πήρε το Oscar μουσικής το ΄53.

spgirl είπε...

Αυτοβιογραφικές ταινίες είναι επίσης το All that Jazz του Fosse (http://1001moviesbyspgirl.blogspot.com/2011/02/all-that-jazz-1979.html , εξαιρετικό Musical) αλλά και τα 400 χτυπήματα (για την οποία ταινία θα γράψω σύντομα)

Philip Winter είπε...

Thanx spgirl, τις ταινίες τις έχω στα υπόψιν για τις επόμενες αναρτήσεις. Αυτό είναι το πρώτο μέρος. Θα ακολουθήσουν άλλα 3-4.

celin είπε...

Πρεπει να δω κ αλλες ταινιες του Φελινι μου φαινεται,περα απο την υπερταινια 8 1/2.

Philip Winter είπε...

Γεια σου φίλε celin, χαίρομαι για την επίσκεψη.
Θα λατρέψεις οπωσδήποτε το "Amarcord" - η πιο προσιτή του ταινία. Για να γνωρίσεις καλύτερα το έργο του Fellini άρχισε με τις πρώτες του:
Lo sceicco bianco
Vitelloni
La Strada
Le notti di Cabiria

Και από τη δεύτερη περίοδο:
La dolce vita
Giulietta degli spiriti
I clowns
Prova d'orchestra
E la nave va

Αμα σου αρέσουν τα παραπάνω αναζήτησε και τις λιγότερο γνωστές του και ολίγον πειραματικές (Casanova, Satyricon κλπ-κλπ).

Mike είπε...

Καλησπερα φιλε μου,
ξερεις πολυ καλα οτι εκτιμω το φελινικο σινεμα χωρις να ειμαι φαν του maestro. Οπως επισης ξερεις την αποψη μου για τις ταινιες που αναφερεις..
Ο Τσαπλιν απο την αλλη, ειναι τρομερη ιδιοφυια, ενας απο τους μεγαλυτερους δασκαλους στην ιστορια του κινημ/φου. Οι δυο ταινιες που αναφερεις ειναι αριστουργηματικες, εννοειται 10/10 και θα πρεπει να αποτελουν σημειο αναφορας στις κινημ/κες σχολες (οπως βεβαια και το 8 1/2)!

Philip Winter είπε...

Γεια σου φίλε Mike,
εγώ λατρεύω το φελινικό κόσμο με τους αρνητικούς ήρωες του. Γιατί ο Fellini έχει μια παγανιστική άποψη για τη ζωή, οι ταινίες του θυμίζουν μεγάλες, θορυβώδεις και ονειρικές γιορτές. Και όλα αυτά βουτηγμένα σε ένα ιδιαίτερο σουρεαλιστικό και νοσταλγικό στυλ του maestro!
O Chaplin είναι ο ίδιος ο κινηματογράφος. Το σινεμά του είναι σχολείο για κάθε νέο κινηματογραφιστή.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Μιά νεα εβδομάδα ξεκινάει με ελπίδες και αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά!!!!!!!
Καλη εβδομαδα να εχουμε.

Philip Winter είπε...

Καλή εβδομάδα φίλε!

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Καλημέρα Hulot!
Πολύ όμορφη ανάρτηση για δύο πολύ μεγάλους δημιουργούς. ("Συνέντευξη" και "Limelight" δεν έχω δει.)
Με αγωνία περιμένουμε και τα επόμενα μέρη...

Eskli είπε...

Καλησπέρα!Αδιαμφισβήτητα πολύ μεγάλοι και οι δύο δημιουργοί!Το 8 1/2 αριστούργημα. Για να δούμε και τα επόμενα μέρη...φαντάζομαι θα βάλεις και Godard, ε;

vandimir είπε...

Ε, ναι, μεγάλες ταινίες αναμφισβήτητα. Εμένα πάντως η "Πόλη των Γυναικών" είναι μεν πολύ προσωπική ταινία, αλλά δεν είναι από τις αγαπημένες μου του μεγάλου Φελίνι.

Philip Winter είπε...

Καλησπέρα φίλε moody,
σ' ευχαριστώ πολύ. Θα σου αρέσουν πολύ και οι 2 - πιστεύω (ειδικά ο Chaplin).

Philip Winter είπε...

Καλησπέρα Eskli,
πολύ μεγάλοι δημιουργοί και προσωπικά οι 2 πιο αγαπημένοι μου.
Έψαξα για προσωπικές του Godard, αλλά μόνο η "Ελέγεια του Έρωτα" μου έρχεται στο μυαλό. Έχεις κάποια άλλη να μου προτείνεις;

Philip Winter είπε...

Γεια σου vandimir,
η "Πόλη των Γυναικών" ούτε και μένα είναι αγαπημένη μου του Φελίνι. Στις αδύναμές του θα την έβαζα.

Eskli είπε...

Χμ...έχεις δίκιο, τώρα που το λες. Βασικά μετά την δεκαετία του 60' γύρισε σε ένα στυλ πιο προσωπικό και εσωστρεφές αλλά κι εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ ένα φιλμ του καθαρά αυτοβιογραφικό.

Philip Winter είπε...

Ακριβώς! Μάλιστα από το ΄60 και μετά ήταν αρκετά στρατευμένος...

vandimir είπε...

Από το '70 εννοείς μάλλον (αν και υπήρχαν και έντονα σρατευμένα φιλμς του από τη δεκαετία του 60, όπως το Weekend κ.α΄.)

Philip Winter είπε...

Nαι, ναι από το ΄70. Αυτό το Week End πρέπει να το δω ρε γμτ!