Σκηνοθεσία: Gus Van Sant
Πρωταγ.: Casey Affleck, Matt Damon
Παραγωγή: USA
Υπόθεση: Ο Τζέρι και ο Τζέρι, δυο παιδικοί φίλοι, αφήνουν το αυτοκίνητό τους για να εξερευνήσουν μια έρημη περιοχή στις νοτιοδυτικές πολιτείες. Χάνουν όμως τον προσανατολισμό τους και σύντομα αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, καθώς δεν έχουν τροφή και νερό.
(πηγή: athinorama.gr/cinema)
Άλλη μια άνιση και φορμαλιστική ταινία του Van Sant στα πρότυπα του μετέπειτα "Ελέφαντα". Θα ήθελε να είναι μια αλληγορία πάνω στην απώλεια της φιλίας και στην σκληρότητα της ζωής. Το σενάριο θα μπορούσε να υποστηρίξει μια αρτίστικη ταινία μεσαίου μήκους αλλά εδώ είναι μικρό. Οι ρυθμοί βασανιστικά αργοί, τα πλάνα σέκανς θυμίζουν λίγο «χρονικά» και τον μετρ του είδους Θεόδωρο Αγγελόπουλο, ενω οι επιρροές απο Αντονιόνι και σε σημεία απο Ντέιβιντ Λιν ειναι κατι παραπάνω απο εμφανείς. Στα θετικά του Gerry η όμορφη φωτογραφία και μερικές πειραματικές ιδέες κινηματογράφησης του φυσικού, υποβλητικού τοπίου. Ωστόσο το αποτέλεσμα παραείναι ανούσιο και κουραστικό και παρά τις οποίες πλαστικές αρετές του δεν είναι σε καμία περίπτωση μεγάλη τέχνη, όπως θα ήθελε ο σκηνοθέτης του.
Με αυτή την ταινία ο Gus Van Sant αρχίζει την "τριλογία του θανάτου" που θα συνεχιστεί με το "Elephant" και θα τελειώσει με το "Last Days".
Προσωπική αξιολόγηση:
2/5
10 σχόλια:
Δεν έχω δει το "Gerry", αλλά παρατηρώ πως το παλεύεις το πράγμα με τον Van Sant.
Θάνατος και για τον θεατή αυτό το πόνημα του Van Sant!!Μετριότητα ούτε καν σινεφίλ για μένα φίλε μου Hulot!
Moody, γενικά με σκηνοθέτες που δεν τα παω καλά δίνω και δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.
Academy συμφωνώ εν μέρει.
Δεν την θεωρώ και ... θάνατο! :)
Μπορώ να καταλάβω την απογοήτευση για μια από τις πιο αδύναμες ταινίες ενός από τους πολυαγαπημένους μου σκηνοθέτες...Αλλά ποιός μπορεί να αντισταθεί σε τόσο ποιητικούς ουρανούς...Τι ωραία να έχει το χώρο της αυτή η ταινία στο blog σου...
Kαλησπέρα Εύη,
απ'ότι βλέπω δεν άρεσε ούτε και στους φαν του σκηνοθέτη. Το τοπίο ήταν πανέμορφο, πάντως.
Να' σαι καλά.
Υ.Γ.: Από Gus Van Sant μόνο το "Last Days" μου άρεσε.
Έφτιαξα και ένα αριστουργηματικό πειραματικό σενάριο:
ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΑ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ
Μινιμαλιστική ταινία που εμπνέεται πολύ ελεύθερα από το έργο του εργολάβου του χασμουρητού, Βουλευτή Ποιότητας Γκάς Μαυροθολούρου. Πρωταγωνιστεί ο Υπέρλαμπρος Κωνσταντάρας Λακέρδαλης.
Ο Κβαλιτάτ Μαγιάς, ένας ροκ, μπαρόκ και ροκφόρ σκηνοθέτης, έχει απομονωθεί στον Ψητό Φοίνικα, μία ψησταριά κάποιων φίλων, και γράφει, φορώντας πορφυρή κελεμπία με πλατινένια μανικετόκουμπα και χρυσελεφάντινες παντόφλες, ένα σενάριο την ημέρα σε παπυρολαδόκολλα.
Ένα πρωινό περιπλανιέται με το σενάριο στο δάσος ή στους χώρους του εξοχικού, προσπαθώντας να αναμετρηθεί με τους εσωτερικούς δαίμονές του, προφανώς είχε πάει για fortiboohessimo.
Ένα μεσημεριανό ακούει την φράση 'μια ρόκ βόλτα στην έρημο με ελέφαντα' και ξεπετάει τρεις πειραματικές ταινίες,
Ένα φεγγάρι, ένα βραδυνό, οι χαχόλ οφφεϊμστορίτες και φεϊμοστορίτισσες συνωστίζονται ποιός θα πρωτοπάρει πνευματικό κομμάτι από την λαδόκολλα, όλα στα κάρβουνα και στα καρλαγκάδια.
Ξαφνικά, σε μία πολύ δυνατή τελευταία εξομολογητική σκηνή, ο ίδιος ο Μαυροθολούρος χασμουριέται δυνατά, ο φακός ζουμάρει στο στόμα και μετά βαθύτερα σε αναζήτηση της ψυχής, άβυσσος ο λαιμός του ανθρώπου.
Χαχαχα!!!
xD xD xD, Τι πλούσια φαντασία!!
Καλά τα λες...
Δεν υπάρχει εμφανής επιρροή ούτε από Λιντς ούτε από Αντονιόνι. Μόνο Ταρ θυμίζει και ο ίδιος ο Γκας Βαν Σαντ παραδέχτηκε ότι έχει επηρεαστεί πολύ από τη σκηνοθεσία του Ταρ - η τριλογία του είναι βασισμένη πάνω σε τεχνικές του Ταρ.
Προσωπικά την θεωρώ από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Σε γενικότερο πλαίσιο θεωρείται αριστούργημα από πολλούς κριτικούς, αν και η πλειοψηφία αυτών θεωρεί το Elephant ως το απόγειο του σκηνοθέτη.
Εγώ στην τεχνική είδα λίγο από Αντονιόνι και Λίντς, πάντως. Συμφωνώ για τον Ταρ, όμως.
Απ΄ότι θυμάμαι, όμως, στην Ευρώπη ειδικότερα η ταινία θάφτηκε...
Το απώγειο του Βαν Σαντ, για μένα, είναι το Last Days.
Δημοσίευση σχολίου