Η ταυτοτητα:Ετος: 1967
Ειδος: Κομεντι
Σκηνοθεσια: Jacques Tati
Σεναριο: Jacques Tati, Jacques Lagrange
Ηθοποιοι: Jacques Tati, Barbara Dennek, Rita Maiden
Διαρκεια: 155'
Χωρα: Γαλλια
H υποθεση:
Ένα γκρουπ από την Αμερική φτάνει στο Παρίσι. Αντί για τη γραφική Πόλη του Φωτός οι τουρίστριες βλέπουν ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα κτιρίων, περιηγούνται σε μια έκθεση μοντέρνων προϊόντων και δειπνούν σε ένα εστιατόριο πολυτελείας. Στους ίδιους χώρους περιφέρεται και ο κύριος Ιλό.
Σχολια:
Με πνευματωδες χιουμορ, καταπληκτικα σκηνικα και φοβερη δουλεια στην ηχητικη μπαντα, το Play Time καταφερνει να σχολιασει τη συγχρονη πολη, την κατευθυνομενη νοοτροπια του "νεο-μικροαστου" και την τεχνολογια που μπαινει στην ζωη του.
Δεν σταματα να παιζει με τους ηχους, να αστειευεται με τον θεατη, να τον κανει να γελα σκηνοθετωντας κωμικοτραγικες καταστασεις για να καταληξει αισιοδοξα, μετατρεποντας την ασφυκτικη πολη σε Λουνα Παρκ.
Διακριτικα αστεια γκαγκς και μια εξαιρετικη σκηνοθεσια με ευρηματικα πλανα:
α) Δυο οικογενειες σε δωματια με τζαμαρια και κοινo τοιχο παρακολουθουν το ιδιο προγραμμα στην τηλεοραη του τοιχου τους και καταγραφονται κοινα σημεια και διαφορες στις αντιδρασεις τους, χωρις να βλεπουμε το προγραμμα (http://www.youtube.com/watch?v=pdMsEg-2XkU&feature=related) β) Καποιος καθαριζει ενα τζαμι με οριζοντιο αξονα. Στο τζαμι εμφανιζεται η αντανακλαση ενος πουλμαν με αμερικανους τουριστες και οπως το τζαμι αλλαζει κλισεις οι τουριστες φαινεται να αλλαζουν και αυτοι κλιση φωναζοντας ουαου σαν να ανεβοκατεβαινουν στο Λουνα Παρκ. (http://www.youtube.com/watch?v=UblJAEvHpu8&feature=related), γ) Το σικ ρεστοραν οπου γκρεμιζεται μεσα σε μια νυχτα = η επιτομη του ρεαλιστικου χιουμορ. Πρωτοτυπα ευρηματα ενσωματωμενα σε μια εξαιρετικη σπουδη του ανθρωπου των πολεων.
O κυριος Hulot ( εξαιρετικη ερμηνεια) φαινεται παραξενος μεσα σε αυτο το πανυγηρι, αλλα ειναι ο μονος γνησιος και ανθρωπινος.
Ο Τατι ειναι οξυδερκης και παρατηρητικος, κριτικος και προφανως αστειος, ενω παραθετει μια ολοκληρωτικη κριτικη προς το Μοντερνισμο. Παραλληλα, η εικονα ειναι αψογη και η δραση ανελεητη.
- Πολυ μπροστα απο την εποχη της, παραμενει απιστευτα επικαιρη.
- Ζουμε σ' ενα χαοτικο λουνα παρκ.
- Επιστροφη στο βωβο κινηματογραφο.
- Η πιο προσωπικη και πιο αγαπημενη μου ταινια του Tati.
- Η κορηφαια στιγμη του γαλλικου κινηματογραφου.
- Προσωπικη αξιολογηση:
(5/5)
 |
| Ζουμε σε ενα χαοτικο λουνα παρκ. |
Links:
Μερικες σκηνες της ταινιας:
