El castillo de la pureza (1973)

Ο πρώτος μου Ripstein. Μαθητής του Bunuel. Με κατενθουσίασε. Πανέξυπνη ιστορία που εξελίσσεται με φροϊδικές αναφορές, κοινωνικούς συμβολισμούς (τα ποντίκια, η βροχή κλπ-κλπ), στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία που "παίζει με τους καθρέφτες", καμουφλαρισμένο μαύρο χιούμορ, ψυχρή ατμόσφαιρα, "μηχανικές" ερμηνείες και την ειρωνεία ενός Bunuel. Η ταινία δε μιλούσε τόσο για το φασισμό (δεν ήταν τόσο έντονος, εξάλλου), αλλά για έναν απελπισμένο άνθρωπο που βρίσκεται στο αδιέξοδο της ζωής του και για να προστατέψει τα παιδιά του τα κλέινει σε ένα σπίτι για 18 ολόκληρα χρόνια. Περισσότερο την ανασφάλειά του θέλει να τροφοδοτήσει. Αξίζει όμως κατά τη γνώμη μου να ειδωθεί η ταινία μέσα και στο ιστορικό πλαίσιο που φτιάχτηκε (1973), όπου ο φασισμός έδειχνε να υποχωρεί (το σπίτι ήταν ετοιμόρροπο), η ανάγκη για ελευθερία αλλά και οι συνθήκες της πραγματικής παραγωγής έδειχναν ασύμβατες με τις ιδεολογικές απαιτήσεις του φασισμού (το βιομηχανικό ποντικοφάρμακο σε συσκευασία από πολυουρεθάνη εκτόπισε την αυθεντική συνταγή της μικρής οικογενειακής επιχείρησης) κλπ. Η φυσική βία ήταν στην ουσία ο μοναδικός τρόπος ελέγχου της "οικογένειας", γι αυτό και πολύ συχνή και έντονη. Με αριστουργηματικό τρόπο ο Ριπστάιν αποφεύγει τα συναισθηματικά κλισέ ώστε να κάνει ξεκάθαρη την αλληγορία του, παρά το γεγονός ότι -όπως λέει- η ταινία βασίζεται σε μα αληθινή ιστορία.

Συνολικά η ταινία ήταν αισιόδοξη πατώντας πάνω στις πραγματικές ιστορικές συνθήκες της εποχής. 'Έδειχνε με όρους ιστορικής βεβαιότητας ότι ο φασισμός είναι πια παρελθόν, γιατί δεν βολεύει κανέναν, παρά μόνο τον έτσι κι αλλιώς υποκριτή (έτρωγε κρέας, πηδούσε μικρούλες) και αμετανόητο άρχοντα. Δεν είχε δηλαδή (ο φασισμός) ούτε το ελάχιστο ιδεολογικό έρεισμα και εκτός αυτού ήταν και εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη μιας άλλης ανερχόμενης κοινωνικής τάξης στην Λατινική Αμερική.

Άλλα βασικά θέματα της η αποτυχημένη κατάληξη της ουτοπίας, η πεποίθηση του πρωταγωνιστή ότι για όλα τα κακά φταίει η γυναικεία κυρίως σεξουαλικότητα, ότι η σεξουαλικότητα είναι κάτι κακό, η διπλή ηθική του πατέρα αφέντη κλπ-κλπ...

Τώρα όσον αφορά τα θέματα περί "Κυνόδοντα" είπα να μην γράψω κάτι, αλλά δεν άντεξα! Λοιπόν η μόνη ομοιότητα "Κυνόδοντα" - "Κάστρου" είναι η κεντρική ιστορία και μόνο. Όλα τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά: διαφορετικά μυνήματα, ιδέες, εξέλιξη, συμβολισμούς κλπ-κλπ. Σίγουρα αποτέλεσε πηγή έμπνευσής του αλλά δεν υπάρχει << κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας >>. Κανείς στην τέχνη δεν δημιουργεί από το μηδέν, δεν υπάρχει παρθενογέννεση. Πολύ κακώς, βέβαια, ο Λάνθιμος δεν ανέφερε τίποτα. Και τώρα το "Κάστρο της Αγνότητας", δυστυχώς το είδαμε όχι για να το απολαύσουμε αλλά για να το συγκρίνουμε με τον "Κυνόδοντα". Κρίμα, πολύ κρίμα.

Προσωπική αξιολόγηση:

4/5

Alien film series

 Alien (1979)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1979

Ειδος: Επιστημονικη Φαντασια, Τρομου

Σκηνοθεσια: Ridley Scott

Σεναριο: Dan O' Bannon, Ronald Shusett

Ηθοποιοι: Sigourney Weaver, Tom Skerritt, Harry Dean Stanton

Μουσικη: Jerry Goldsmith

Διαρκεια: 119'

Χωρα: ΗΠΑ

Η υποθεση:

Η ταινία διαδραματίζεται το έτος 2122 όταν το εμπορικό διαστημόπλοιο με το όνομα Νοστρόμο, προσεδαφίζεται σε έναν κοντινό πλανήτη προκειμένου το πλήρωμα του να ερευνήσει την πηγή κάποιου επαναλαμβανόμενου σήματος που λαμβάνει. Το πλήρωμα ανακαλύπτει εκατοντάδες αυγά επωασμένα απο κάποιο άγνωστο είδος οργανισμού. Κατα τη διάρκεια της εξερεύνησης, κάποιο απο τα αυγά εκκολάπτεται και ένα εξωγήινο πλάσμα προσκολλάται στο πρόσωπο ένος άνδρα του πληρώματος. Οι συνάδελφοι του τον μεταφέρουν πίσω στο Νοστρόμο, μη γνωρίζωντας πως αυτό το πλάσμα εξελίσεται σε δολοφονικό όν, που έχει σκοπό να εξοντώσει όλο το πλήρωμα.

πηγη: wikipedia



Σχολια:
Η μονη ταινια της εξωγηινης τετραλογιας που μου αρεσε.Σασπενς, αγωνιοδης ρυθμος, αρτια σκηνοθετικη βιρτουοζιτε, δυνατες ερμηνειες και σεναριο.Αν και οι υπολοιπες ταινιες της σειρας ηταν σαν κι' αυτη θα μιλουσαμε για αριστουργηματα, αλλα...

                                                          Βαθμος:
                                                              5/5





 Aliens (1986)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1986

Ειδος: Επιστημονικη Φαντασια, Περιπετεια, Τρομου

Σκηνοθεσια: James Cameron

Σεναριο: James Cameron, David Giler

Ηθοποιοι: Sigourney Weaver, Michael Biehn, Carrie Henn

Μουσικη: James Horner

Διαρκεια: 154'

Χωρα: ΗΠΑ

H υποθεση:

Συνέχεια της γνωστής ταινίας του Σκοτ "Αλιεν" με μια εντυπωσιακή Γουίβερ να επιστρέφει στον πλανήτη με τα άγνωστα δολοφονικά όντα για να σώσει ένα συνοικισμό αποίκων του διαστήματος.

πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:
Δυστυχως, το σικουελ του πρωτου εξαιρετικου Αλιεν δεν το υπογραφει ο Σκοτ, αλλα ο Τζειμς Καμερον!!Ποταμιαια διαρκεια με επαναλαμβανομενες σκηνες οι οποιες αποτελουνται απο μαχες αναμεσα στην Ριπλει και τους εξωγηινους.Γεματο εφε, υπερβολες, προχειρογραμμενο σεναριο και ανευρη σκηνοθεσια.
                                                            Βαθμος:
                                                               2/5





 Alien 3 (1992)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1992

Ειδος: Επιστημονικη Φαντασια, Περιπετεια, Τρομου

Σκηνοθεσια: David Fincher

Σεναριο: Dan O' Bannon, Ronald Shusett

Ηθοποιοι: Sigourney Weaver, Charles S. Dutton, Charles Dance

Μουσικη: Elliot Goldental

Διαρκεια: 145'

Χωρα: ΗΠΑ

H υποθεση:

Η τρίτη και τελική αναμέτρηση της Ρίπλει με τη μητέρα-Αλιεν σ' έναν πλανήτη φυλακή.

πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:
Τα Αλιεν αρχισαν, πλεον, να επαναλαμβανονται.Καμια καινουργια σεναριακη ιδεα.Κριμα γιατι η σκηνοθεσια του Φιντσερ ειναι πολυ καλη.Για ακομα μια φορα η Ριπλει ειναι η μονη επιζουσα απο το σκαφος που ανατιναχτηκε και ξαναρχιζει να παλευει με τα αλιενς.Φορτωμενο, κουραστικο σεναριο με πολυ διαλογο.

                                                              Βαθμος:
                                                                1/5

 Alien: Resurrection (1997)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1997

Ειδος: Επιστημονικη Φαντασια, Περιπετεια, Τρομου

Σκηνοθεσια: Jean - Pierre Jeunet

Σεναριο: Dan O' Bannon, Ronald Shusett

Ηθοποιοι: Sigourney Weaver, Winona Ryder, Ron Perlman

Μουσικη: John Frizzell

Διαρκεια: 116'

Χωρα: ΗΠΑ

Η υποθεση:

200 χρόνια μετά το θάνατό της, η Ρίπλεϊ "αναγεννιέται" κλωνοποιημένη και μαζί της το άλιεν που είχε στην κοιλιά της.

πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:Ανισο σικουελ απο τον πολυ καλο Γαλλο σκηνοθετη Ζαν - Πιερ Ζενε, ο οποιος αμεσως μετα απο το Αλιεν γυρισε την Αμελι!
 
                                                          Βαθμος:
                                                             1,5/5

Il Casanova di Federico Fellini (1976)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1976

Ειδος: Βιογραφια, Δραμα, Ιστορικη

Σκηνοθεσια: Federico Fellini

Σεναριο: Federico Fellini, Bernardino Zapponi

Ηθοποιοι: Donald Sutherland, Tina Aumont, Cicely Brown

Μουσικη: Nino Rota

Διαρκεια: 164'

Χωρα: Ιταλια

Η υποθεση:

Βιογραφική δημιουργία του Φεντερίκο Φελίνι, γύρω από τη ζωή και τη δράση του Καζανόβα, δοσμένη με το γνωστό γκροτέσκο στυλ του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη.

πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:

Ο Καζανοβας ηταν εμπορικη αποτυχια παγκοσμιως, εκτος της Ιαπωνιας οπου εκει κυριολεκτικα εσπασε τα ταμεια!Οι αντιδρασεις της κριτικης ηταν αναμεικτες.Αυτη η απομακρη και συναισθηματικα κενη μελετη συναντησε ψυχρη υποδοχη απο πολλους.Καποιοι κατηγορησαν τον Φελινι οτι χρησιμοποιει τις γυναικες ως αντικειμενο.
Παραξενη, σκοτεινη, αλλα γοητευτικη μελετη στην ιστορια του Καζανοβα.Ο Ιταλος μετρ τον παρουσιαζει σαν αψυχο ηρωα που περιφερεται απο το ενα οργιο στο αλλο.Εκπληκτικη ερμηνεια απο τον Ντοναλντ Σαδερλαντ.Συγκλονιστικη αναπαρασταση της Βενετιας.Εξαιρετικη η σκηνοθεσια του μαγου Φελινι.Αλλο ενα αριστουργηματικο σαουντρακ απο το Νινο Ροτα.Λιγακι μονοτονο,γιατι δεν εχει καποια εκπληξη.Η ταινια παρουσιαζει εναν ανωριμο ηρωα που περιφερεται απο εδω και απο εκει δινοντας χαρα στις γυναικες.Η ατμοσφαιρα καταπληκτικη.Ενας τεραστιος κοσμος θλιβερης ακολασιας.Η παρακμη του Καζανοβα οπως τον συνελαβε η φελινικη φαντασια.Απομακρο, συναισθηματικα κενο, ψυχρο, αλλα εξυπνο και γοητευτικο.

Βαθμος:

4/5

Salò o le 120 giornate di Sodoma (1975)

Η ταυτοτητα:

Ετος: 1975

Ειδος: Δραμα

Σκηνοθεσια: Pier Paolo Pasolini

Σεναριο: Pier Paolo Pasolini, Sergio Citti

Ηθοποιοι: Aldo Valletti, Paolo Bonacelli, Caterina Boratto

Μουσικη: Ennio Morricone

Διαρκεια: 116'

Χωρα: Ιταλια

Η υποθεση:

Ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του μαρκήσιου ντε Σαντ, η δράση του οποίου μεταφέρθηκε στη δημοκρατία του Σαλό, τις τελευταίες μέρες της φασιστικής εξουσίας στην Ιταλία. Σκηνές απίστευτης ωμότητας συνθέτουν την παζολινική αντίληψη της Κόλασης, σε μια ταινία που θα αποτελούσε μέρος μιας νέας τριλογίας.
πηγη: athinorama.gr/cinema

Σχολια:

Μια απο τις πιο αμφιλεγομενες ταινιες ολων των εποχων!

Μεσα απο τα σαδομαζοχιστικα οργια ο Pasolini εξεφρασε τις πολιτικες και κοινωνικες αντιληψεις του, για τις οποιες και πεθανε.Η ταινια ειναι πραγματικα ενα σκοτεινο γοητευτικο αριστουργημα γεματο συμβολισμους.Οι ιδιοτητες των βασανιστων ειναι οι ακρογωνιαιοι λιθοι ενος φασιστικου συστηματος.Η παντρεια τους με τα παιδια τους (κλειστο το αιμα του φασισμου, δεν αλλαζει οποτε ειναι αναποφευκτα και αρρωστο), τα διαγγελματα τους, τα ρουφιανιλικια των φυλακισμενων, η εκτελεση του νεαρου που συνουσιαζεται με την ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ φιλου υπηρετρια και η γροθια που υψωνει, το τελικο-επιτηδες μουγγο-κρεσεντο βιας.Ολα συνθετουν ενα ψηφιδωτο που αν το κοιταξεις ολοκληρωμενο ειναι ο ταυρος του φασισμου.Το φιναλε μενει χαραγμενο στη μνημη μας για πολυ καιρο.Μια απο τις 10 πιο αγαπημενες μου ταινιες ολων των εποχων.

Οσο για το θανατο του Pasolini εχω ακουσει τα εξης:

Κατα τη διαρκεια των γυρισματων του "Salo" δεχθηκε απειλες για τη ζωη του.Αλλα, ο αιρετικος σκηνοθετης αδιαφορουσε.Λιγους μηνες μετα την ολοκληρωση της ταινιας ο Pasolini πηγε στην Οστια (κακοφημη πολη της Ιταλιας) για μια νυχτα ηδονης.Σε μια βρωμικη απομονομενη παραλια της πολης μια ομαδα φασιστων τον σκοτωσαν βαναυσα.Ο Πινο Πελοζι, εραστης του σκηνοθετη και ποιητη, ομολογησε πως αυτος τον δολοφονησε.Ο ιδιος ο Πελοζι, το 2005 απεσυρε την ομολογια του και υποστηριξε οτι καποιοι μαφιοζοι τον ειχαν σκοτωσει.Ειπε οτι αναγκαστηκε να ομολογησει γιατι υπηρχαν απειλες κατα του ιδιου και της οικογενειας του...

Ο λογος που δολοφονηθηκε ειναι, επειδη, ο Παζολινι στο τελευταιο βιβλιο του, το "Πετρελαιο" αποκαλυπτει καποιες βρωμοδουλειες της μαφιας.Μαλιστα ειχε δηλωσει πως ξερει πολλα και θα μιλησει...Επισης και στο "Salo" και σε αλλες ταινιες του περνα καποια μυνηματα που ενοχλησαν πολυ...

                                                         Βαθμος:   

                                                            5/5


Ολες οι ταινιες του Pier Paolo Pasolini που εχω δει, με σειρα προτιμησεως:
1.Salò o le 120 giornate di Sodoma (1975) 5/5
2.Accattone (1961) 5/5
3.Teorema (1968) 5/5
4.Uccellacci e uccellini (1966) 4,5/5
5.Mamma Roma (1962) 4/5
6.Il vangelo secondo Matteo (1964) 4/5
7.Edipo re (1967) 4/5
8.Il Decameron (1971) 4/5
9.Porcile (1969) 3,5/5
10.Medea (1969) 3,5/5
11.Comizi d' amore (1965) 3,5/5
12.I racconti di Canterbury (1972) 3/5
13.Il fiore delle mille e una notte (1974) 2/5