Ετος: 2009
Ειδος: Δραμα
Σκηνοθεσια: Φιλιππος Τσιτος
Σεναριο: Φιλιππος Τσιτος, Αλεξης Καρδαρας
Ηθοποιοι: Αντωνης Καφετζοπουλος, Αναστα Κοζντινε, Μαρια Ζορμπα
Διαρκεια: 103'
Χωρα: Ελλαδα
Η υποθεση:
Ο Σταύρος και οι φίλοι του, κλασικοί ελληναράδες χαραμοφάηδες, τεμπελιάζουν όλη μέρα μπροστά στο ψιλικατζίδικο του πρώτου. Όλα αλλάζουν όμως όταν ένα πρωί η μητέρα του Σταύρου αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός Αλβανού τον χαμένο της γιο.
πηγη: athinorama.gr/cinema
Σχολια:
Πολυ πιστικη αναπαρασταση ενος τμηματος της κοινωνιας μας. Η σκηνη με τους ρεμπελους Ελληναρες και το φραπογαλα, που κριτικαρουν τους "αλλους" χωρις οι ιδιοι να εχουν συναισθηση της μιζεριας τους αρα και χωρις να κανουν τιποτα γι αυτην, ειναι νομιζω το κυριο και πικρο θεμα του εργου.Το τελος της ταινιας ειναι στο ιδιο καταθλιπτικο σκηνικο, σε κανει να σκεφτεις παραπερα για το μελλον των ηρωων, αλλα και για το δικο σου, (αν αναγνωριζεις σ' αυτους κατι απο σενα η απο γνωστους σου).

Σε κανει να χαμογελασεις πικρα για το ποσες φορες εχεις ακουσει και θα ακουσεις ακομα να κατηγορουμε το συστημα, τους πολιτικους, την τυχη, τους "αλλους", ποτε ομως την ανοργανωσια μας, τον ωχαδερφισμο μας, την οκνηρια μας, την ιδιοτελεια μας, τον φθονο μας, την εθελοτυφλια μας. Αν δεν αρχισουμε την επανασταση εμεις, ο καθε ενας απο εμας, τώρα, σε καθε καθημερινη μας μικροστιγμη, ποιος και ποτε θα την αρχισει ; Ενα εργο καιριο, ευστοχο, γυρισμενο στο σωστο περιγυρο, λιτο και ουσιαστικο. Ο Καφετζοπουλος παιζει σε ολη την ταινια εσωτερικα, σχεδον μονο με το προσωπο του. Πολυ καλος.

Αρα η ιδεα ειναι πολυ καλη, αλλα πιστευω οτι δεν απογειωνεται. Καποιοι χαρακτηρες διαγραφονται εντελως, πολυ φτωχη η σκηνοθεσια, οι διαλογοι ψιλοανουσιοι ( δεν εχουν βαθος και ουσια ). Επισης η αναμειξη χιουμορ και συγκινησης δε λειτουργησε τοσο καλα. Κριμα, γιατι αν ειχαν προσεξει το τεχνικο μερος θα εβγαινε ενα αριστουργημα ανταξιο του Καουρισμακι!
- Βραβειο Καλυτερης Ανδρικης Ερμηνειας στο Φεστιβαλ του Λοκαρνο για τον Αντωνη Καφετζοπουλο.
- Προσωπικη αξιολογηση:
Links
Τrailer