Ταινίες που είδα του Μάρτιο του 2011

Με σειρά προτιμήσεως:

1. Scot Pilgrim vs. The World (Ο Σκοτ Πίλγκριμ εναντίον των 7 Πρώην, 2010 - Edgar Wright)

Κόμικς, videogames, πολλαπλές οθόνες, βιντεοκλιπίστικη ταχύτητα, ρομαντική κομεντί, computer graphics εφε, ταραντίνικο χιούμορ, πρωτότυπα τρικς, ξεκαρδιστικά γκαγκς, σουρεάλ τρέλα και χαβαλές, πολύ χαβαλές. Όλα αυτά σε μια πανέξυπνη και αυτοσαρκαστική εξυπνάδα! Εντυπωσιακή και πλούσια σε εικόνες και ήχους η σκηνοθεσία του Wright. Απολαυστικές οι ερμηνείες. Λίγο αμήχανο φινάλε, όμως.

Προσωπική αξιολόγηση:

4/5

(πρωτοπορία)

2. El castillo de la pureza (Το Κάστρο της Αγνότητας, 1973 - Arturo Ripstein)

Η γνώμη μου εδώ.

Προσωπική αξιολόγηση:

4/5

(εξαιρετικό!)

3. La vieille dame et les pigeons (1998 - Sylvain Chomet)

Η πρώτη ταινία του δημιουργού των αγαπημένων "L'illusionniste" και "Les triplettes de Belleville" διάρκειας 25 λεπτών. Στο γνώριμο στυλ του, ο Chomet: υπέροχο σκίτσο, διακριτικό, λεπτό χιούμορ, νοσταλγία, μελαγχολία, ευαισθησία και υπέροχη ιστορία πλούσια σε φαντασία και σε μαγικά τρικς.

Προσωπική αξιολόγηση:

4/5

(κομψοτέχνημα)

4. Le fils (Ο γιός, 2002 - Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne)

Δυνατή ως συνήθως ταινία των Νταρντέν που εκτός απο την οπτική – δυναμίτη, κάμερα στο χέρι, ήχοι μόνο φυσικοί (απουσία μουσικής και αποφυγή μελό), μιλάει για την καλοσύνη που μπορεί να εκδηλώσει ενας άνθρωπος (μέσα απο μια ιστορία συγχώρεσης) και την δεύτερη ευκαιρία που πρέπει να δίνεται στη ζωή. Και ολα αυτά σε ένα φίλμ που μπορεί να θεωρείται δύσκολο αλλά αγγίζει, όποιον δεν το παρακολουθήσει με προκατάληψη, με την ανθρωπιά και την έμφαση στη λεπτομέρεια και στην πραγματικότητα σε κάνει να σκεφτείς. Bέβαια, η καλύτερη ταινία των Νταρντέν είναι το αριστουργηματικό "L'enfant".

Προσωπική αξιολόγηση:

3.5/5 (ανθρωπιά)

5. Rabbit Hole (Απώλεια, 2010 - John Cameron Mitchell)

Eξαιρετικά καλοστημένη δραματουργία συνοδευόμενη από μια διακριτική αλλά απόλυτα λειτουργική σκηνοθεσία... Χωρίς υπερβολές, χωρίς μελοδραματισμούς λέει αυτό που έχει να πει χωρίς να φωνάζει και πραγματικά συγκινεί με την ευθύτητα της. Αριστουργηματικό το πρώτο μέρος, αλλά στο δεύτερο, μου φαίνεται, πως συνέχιζε να αναμασά όσα έλεγε και στο πρώτο. Εκπληκτικό σενάριο με δυνατούς διαλόγους. Η Nicole Kidman σαν καρικατούρα με αίμα. Σπαραχτική και αφοπλιστικά συγκινητική. Επιτέλους! Είχε να μας δώσει μια ερμηνεία της προκοπής από το 2002 ("The Hours").

Προσωπική αξιολόγηση:

3.5/5 (αξιοπρεπές)

6. Loong Boonmee raleuk chat (Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του, 2010 - Apichatpong Weerasethakul)

Η γνώμη μου εδώ.

Προσωπική αξιολόγηση:

3.5/5 (μαγεία)

7. Buried (2010 - Rodrigo Cortés)

Αγωνιώδες και εφιαλτικό θρίλερ που εντυπωσιάζει με τη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του και τη λιτή ερμηνεία του Ryan Reynolds. Στην αρχή, ίσως, κουράσει με τα πολλά τηλεφωνήματα, αλλά όσο εξελίσσεται η πλοκή χτίζεται μια εκπληκτική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Το φινάλε σπαραχτικό, συγκινητικό. Βέβαια, έχει και κάποια σεναριακά λάθη που βγάζουν μάτι, αλλά το σημαντικότερο είναι πως ο Cortés δε ξεπέφτει σε μελοδραματισμούς και κλισέ. Δηλαδή ότι ακριβώς έκανε ο Boyle με το έκτρωμά του "127 Hours".

Προσωπική αξιολόγηση:

3/5 (σφαλιάρα στον Boyle)

8. Anche libero va bene (Ανάμεσα, 2006 - Kim Rossi Stuart)

Όμορφη ταινία για την ενηλικίωση. Για την πολυπλοκότητα των σχέσεων γονέων και παιδιών και η πατρική αγαπή που εύκολα μπορεί να γίνει καταπίεση. Ευαισθησία, χιούμορ, ρεαλισμός. Καταφέρνει να συγκινήσει χωρίς δραματικές εξάρσεις. Εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Kim Rossi Stuart, ο οποίος σκηνοθετεί και ερμηνεύει πολύ καλά, αλλά το τετριμμένο και άτολμο σενάριο δεν αφήνει την ταινία να απογειωθεί. Ο μικρός Alessandro Morace κλέβει την παράσταση.

Προσωπική αξιολόγηση:
3/5 (όμορφο)




9. Kak ya provyol etim letom (Πώς τελείωσε αυτό το καλοκαίρι, 2010 - Aleksei Popogrebsky)

Πανέμορφο ταρκοφσκικό τοπίο, υπέροχη φωτογραφία, λυρισμός. Ατμόσφαιρα φοβερή, σκιές, θόρυβοι, απροσδιόριστη απειλή, σκηνοθετική λιτότητα, ακόμα και λίγο θρίλερ! Εξαιρετικός ο Grigory Dobrygin. Αργοί βασανιστικοί ρυθμοί που, μεν δημιουργούν ατμόσφαιρα, αλλά εμποδίζουν τον Popogrebsky να χτίσει σασπένς και να απογειώσει την ιστορία.

Προσωπική αξιολόγηση:

3/5 (έξυπνο ψυχογράφημα)





10. Paris, je t' aime! (Παρίσι, σ'αγαπώ!, 2006 - Sylvain Chomet, Joel & Ethan Coen, Gus Van Sant, Tom Tykver, Christopher Doyle, Isabel Coixet, Wes Craven, Alexander Payne κ.α.)

Άνισα επεισόδια σε ένα μωσαϊκό που έχει μερικές καλές στιγμές. Αυτές είναι των Coixet, Coen, Suwa,  Payne, Doyle και το καλύτερο, πιστεύω, πως ήταν αυτό του Chomet. Έρωτας, χιούμορ, ρομαντισμός, νοσταλγία. Συμπαθητική ταινία, αλλά από την άλλη λυπάσαι που τόσα μεγάλα ονόματα συγκεντρώθηκαν για κάτι τόσο επιδερμικό και τουριστικό.

Προσωπική αξιολόγηση:

2.5/5

(άνισο)

11. Tournée (Τουρνέ στο Παρίσι, 2010 - Mathieu Amalric)

Αν εξαιρέσεις την περιγραφή ζωντανών αλλ' εφήμερων στιγμών του γκρούπ, την έλλειψη δηλ. βαθύτερου σενάριου, που να δίνει κάποια συνοχή στην ταινία, παρά τα δικαιολογημένα τυχαία, εν μέρει χωρίς ειρμό και προετοιμασία απ' το προηγούμενο στο επόμενο περιστατικό, πρόκειται για μιά συμπαθητική στο είδος της ταινία. Ο Amalric βραβεύτηκε με βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στις Κάννες. Δικαίως - εξαιρετική η σκηνοθεσία του. Και η ερμηνεία, κυρίως λόγω ιδιαίτερης εμφάνισης. Ασύνδετες οι διάφορες ιστορίες για το μπούρλεσκ. Μου έκανε εντύπωση που παρ' όλο το θέμα, παντελής έλλειψη ερωτισμού. Έτσι κι έτσι.

Προσωπική αξιολόγηση:

2.5/5 (η διακριτική γοητεία του νεο-μπούρλεσκ)

12. Red (2010 - Robert Schwentke)

Έξυπνη σάτιρα των κατασκοπικών περιπετειών, απολαυστικό χιούμορ και πλούσιο καστ. Το πρώτο μέρος εξαιρετικό με ένταση και γρύγορους ρυθμούς. Αλλά από ένα σημείο και μετά η δράση άρχισε να ξεκουρδίζεται, ο απολαυστικός χαρακτήρας της Parker συρρικνώθηκε, ο Freeman κουράστηκε, ο Willis άρχισε να βαριέται και οι ρυθμοί πέφτουν. Εξαίρεση η εξαιρετική Mirren και ο τρελός Malkovich! Μεγάλη λατρεία, αν δεν ήταν αυτός θα έχανε πολύ η ταινία!

Προσωπική αξιολόγηση:

2/5 (να περνάει η ώρα)

Τα βραβεία του Μήνα:

Καλύτερη ταινία
Scott Pilgrim vs. The World

Καλύτερη σκηνοθεσία
Edwar Wright (Scott Pilgrim vs. The World)

Καλύτερο σενάριο
José Emilio Pacheco, Arturo Ripstein (El castillo de la pureza)

Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία
Nicole Kidman (Rabbit Hole)

Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία
Olivier Gourmet (Le fils)

Η απογοήτευση
Tournée

Το μοτίβο της ανάρτησης είναι εμπνευσμένο από την παρόμοια ανάρτηση του φίλου Bauer.