Ο Άλντο προσπαθει να βρει παρηγορια μετα το χωρισμο του με την Ίρμα περιπλανωμενος στην κοιλαδα του Παδου και παιρνοντας μαζι του το κοριτσακι τους.Μεγαλη ταινια με τον Μικελαντζελο Αντονιονι να ειναι σε μερικες απο τις καλυτερες στιγμες του, δινοντας μαθηματα σινεμα, συνδυαζοντας εξοχα το νεορεαλισμο με τις φορμαλιστικες αναζητησεις οι οποιες αργοτερα θα επιβληθουν εναντι της ουσιας των εργων του. Αλλα κυριως η Κραυγη εχει μια μεγαλη συγκινησιακη δυναμη που δεν εχουν μετεπειτα εργα του Ιταλου σκηνοθετη με μεγαλυτερη φημη. Λογου χαρη οι σκηνες με το παιδακι (κυριως οταν προσπαθει να το παρηγορησει η η σκηνη του αποχωρισμου) εχουν μια τετοια δυναμη που παραπεμπει βεβαια και στο νεορεαλισμο. Η Κραυγη ειναι γυρισμενη στις κοιλαδες του Παδου και μεσα απο τα υπεροχα πλανα και την ατμοσφαιρικη φωτογραφια, την λιτη μελαγχολικη μουσικη (με το μοτιβο του πιανου να επαναλαμβανεται) και τις ερμηνειες (κυριως την παρουσια του Κοχραν) αλλα και απο το γεγονος οτι εχει ανθρωπινες στιγμες μες την βαρια φορτισμενη ατμοσφαιρα καταφερνει να κερδισει τον θεατη και να καταγραφει παρα την υπερβολικη της μελαγχολια (και που να δεις τα επομενα φιλμ του Μικελαντζελο) με την συμπονια της για τους απλους ανθρωπους στα κλασικα φιλμ του Ιταλικου σινεμα.
Προσωπική αξιολόγηση:
(4/5: Πολύ καλή)
8 σχόλια:
Αχ αυτή η Alida Valli....!Θυμάμαι αμυδρά την ταινία(δεν ξεχνώ όμως οτι είναι αριστούργημα)μου έχει μείνει μια σκηνή με το κοριτσάκι να τρέχει στους αγρούς και κάτι σκηνές με κάτι τύπους στημένους αλα Ταρκόφσκι καιο πατέρας απο πίσω με την βαλίτσα....
H Αlida Valli θεά!
Όχι αριστούργημα, αλλά σίγουρα μέσα στο τοπ 5 του Αντονιόνι.
Σκηνάρα!!!
ΑΦΗΝΩ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΗΝΑ.
Καλησπερα Hulot,
η «Κραυγη» μακρυα απο το κλασικο στυλ του Αντονιονι, αλλα μελαγχολικη και υπεροχη.
Ξερετε φιλτατοι (Hulot & Academy), συχνα πεφτουμε στο τρυπακι με τα «αριστουργηματα». Ε σιγα, τι να χαρακτηρισουμε ενα φιλμ «αριστουργημα» και να το βαθμολογησουμε με 9,5+/10, τι να το χαρακτηρισουμε «σχεδον αριστουργημα» και να του βαλουμε 8,5+/10. Παιζει κανα ρολο; :))
Παντως... για την κουβεντα, ουτε εγω θα το χαρακτηριζα αριστουργημα (sorry academy :p), αλλα το εβαζα και δεν το εβαζα στο top5 του (sorry Hulot :p), στο οποιο θα ειχα -σιγουρα- τις:
Professione: reporter, L'eclisse, La notte, L'avventura. Και μενει μια θεση κενη!
Καλο βραδυ.
Antonioni έχω δει την τριλογία και δεν με έχει μαγέψει,αναγνωρίζω ωστόσο την κινηματογραφική του γλώσσα.
Ιλό,να σου πω:στο αφιέρωμά σου με τους σουρρεαλιστές μου λέει ότι παίζει να έχει κάποιον ιό...;Να μπω;
Καλό μήνα φίλε SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ.
Καλησπέρα Mike, όντως, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως η ταινία ενθουσίασε και τους 3 μας. :)
Το κενό θα το γέμιζα με το "Blow-up".
Εdgar είδες τελικά το "La notte"; Δεν σε ενθουσίασε έτσι;
Δεν θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου, αλλά δεν νομίζω ότι έχει ιό. Το επισκέφθηκαν αρκετοί το αφιέρωμα, οπότε δε νομίζω να υπάρχει πρόβλημα.
Δημοσίευση σχολίου