Crna macka, beli macor (1998)

Σκηνοθεσία: Emir Kusturica

Πρωταγ.: Bajram Severdzan, Srdjan Todorovic, Branka Katic

Υπόθεση: Ο Matko Destanov είναι ο μικροαπατεώνας πατέρας του 18χρονου ερωτευμένου Zare. Σχεδιάζει να αποκτήσει ένα τραίνο λαθραίων καυσίμων με την επιχορήγηση του Grga Pitić, παλιού φίλου του πατέρα του, Zarije Destanov. Παράλληλα θα βοηθήσει και ο Dadan. Ένας λίγο καλύτερος γκάνγκστερ με χαρέμι που χορεύει σε δυτικούς ρυθμούς. Μία από τις τρεις αδερφές του, η Afrodita ή αλλιώς "γαλακτομπούρεκο" στο κοινό περιβάλλον, στέκεται εμπόδιο στην αποκατάστασή του αφού είναι ακόμα ανύπαντρη. Ανύπαντρος είναι και ο εγγονός του Pitić, ο δίμετρος Veliki. Άδικα γυρνά στα πανηγύρια ψάχνοντας τη μέλλουσα γυναίκα του. Τέλος έχουμε και την Ida. Τη πανέμορφη εγγονή της κοσμογυρισμένης Sujka. Ποιος θα πρωτοπαντρευτεί και τι σχέδια έχουν οι δυο παλιόφιλοι παππούδες Zarije και Grga;

(πηγή: http://playthatfilm.blogspot.com/)

***** Καλό θα ήταν όποιος δεν έχει δει την ταινία να μην διαβάσει τα παρακάτω σχόλια *****

Πριν μιλήσω για το "Μαύρη Γάτα, Άσπρος Γάτος" θα ήθελα να εκφράσω την αγάπη και το θαυμασμό μου για τον σκηνοθέτη του, τον αιρετικό, φελινικό και θορυβώδη Emir Kusturica. Ένας από τους λίγους σκηνοθέτες που έχω δεθεί συναισθηματικά, έχει μιλήσει στην καρδιά μου όσο λίγοι. Οι ταινίες του χείμαρρος συναισθημάτων και έκφρασης μιας γνήσιας τρέλας, γιατί μια τέτοια τρελή και παράλογη ζωή με τρέλα την αντιμετωπίζεις.

Λοιπόν, τρία χρόνια μετά το πολυαγαπημένο "Underground", ο Kusturica επανέρχεται με ένα ξέφρενο γκροτέσκο πανηγύρι όπου συμμετέχουν τσιγγάνοι του Δούναβη, γραφικοί μαφιόζοι, νεόπλουτοι που σνιφάρουν κόκα και ακούνε ντίσκο, νύφες που το σκάνε από το γάμο κρυμμένες σε κορμό δέντρου, πληρωμένοι τελωνιακοί και άλλοι μπαγαπόντηδες. Πάνω σε ενα χαλάρο σενάριο, που περιγράφει στιγμιότυπα απο την ζωή μιας κοινότητας τσιγγάνων, μιας παραδουνάβιας περιοχης, της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, ο Emir κρύβει βαθιά κάτω από το πανηγυριώτικο και πληθωρικό στυλ, μια ερευνητική ματιά που διαπερνά τον ελεύθερο τρόπο συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων, αφήνοντας στον θεατή, στα δευτερόλεπτα ηρεμίας που παρεμβάλλονται του καταιγιστικού ρυθμού, να βγάλει τα δικά του συγκριτικά συμπεράσματα, για τον δυτικό τρόπο ζωής.

Πρωτότυπη, αεικίνητη, χαοτική και συναρπαστική η σκηνοθεσία που κοιτά με χιούμορ και ζεστασιά τους ήρωες και σκηνές που ξεκαρδίζεσαι και άλλες που μένεις άφωνος από την ευρηματικότητα. Το κάδρο του Kusturitsa δε μένει κενό ούτε για μια στιγμή. Ξυπόλητα ευτυχισμένα παιδιά ανάμεσα σε φουσκωμένες σαμπρέλες φορτηγών, θορυβώδεις χήνες που συνυπάρχουν με τους ανθρώπους, ένα τεράστιο γουρούνι που καταβροχθίζει τις λαμαρίνες ενός σκουριασμένου αυτοκινήτου, μια τραγουδίστρια που αφαιρεί μια πρόκα χρησιμοποιώντας ... τον πισινό της, πτώματα που συντηρούνται με κολώνες πάγου και άλλα πολλά με τη συνοδεία των τσιγγάνικων τραγουδιών και τους φρενήρεις ήχους του Goran Bregovic να ντύνουν τις ευρηματικές εικόνες και να υπερτονίζουν το γενικότερο ξεσάλωμα. Σε αυτό βοηθά και η ασύνδετη αφήγηση που κάνει ακόμα πιο χαοτική την ταινία. Σουρεάλ καταστάσεις που παραπέμπουν σε όνειρο, χαρακτηριστικές στο σινεμά του Emir!

Κοντολογίς ένα φιλμ που συνυπάρχουν το κιτς, η ψυχή, η καρδιά, η αισιοδοξία και το πάθος για ζωή αλλά και ποικίλα κινηματογραφικά κινήματα: σουρεαλισμός, νατουραλισμός, ποιητικός ρεαλισμός...

Μια ταινία, που σίγουρα θα λατρέψουν οι φαν του σκηνοθέτη, αλλά αυτό το διώρο πρωτόγονο παραλήρημα φυσικά δε θα αρέσει σε όλους.

Η ταινία κέρδισε το Μικρό Χρυσό Λέοντα και το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Προσωπική αξιολόγηση:

5/5

Trailer:

Όλες οι ταινίες του Emir Kusturica που έχω δει (μεγάλου μήκους):

1. Time of the Gypsies (1988 - 5/5: Αριστούργημα)

2. Underground (1995 - 5/5: Αριστούργημα)

3. Black Cat, White Cat (1998 - 5/5: Αριστούργημα)

4. When Father Was Away on Business (1985 - 4.5/5: Πολύ καλή +)

5. Arizona Dream (1993 - 4.5/5: Πολύ καλή +)

6. Life Is a Miracle (2004 - 4/5: Πολύ καλή)

7. Promise Me This (2007 - 3.5/5: Καλή +)