Red River (1948)
O Hawks είναι από τους πολύ αγαπημένους μου σκηνοθέτες και έχει γυρίσει τουλάχιστον μια ταινία για σχεδόν κάθε είδος! Το "Κόκκινο Ποτάμι" είναι από τα μεγάλα του αριστουργήματα στο είδος western. Επικό το όλο σκηνικό, κλιμάκωση της έντασης και οι πολύ καλές ερμηνείες συνθέτουν ένα υπέροχο road movie, αλλά και ένα από τα 10 σπουδαιότερα western όλων των εποχών. Ακόμα και ο John Wayne που δεν πολυσυμπαθώ ήταν εξαιρετικός. Δεν είμαι θερμός υποστηρικτής των κλασσικών αμερικάνικων γουέστερν, αλλά αυτή η ταινία με οδήγησε στο να δω και άλλες ταινίες αυτού του είδους και... πάτησα πεπονόφλουδα! (βλέπε παρακάτω).
Προσωπική αξιολόγηση:
4.5/5: Πολύ καλή (+)
Τhe Man Who Shot Liberty Valance (1962)
Απλώς συμπαθητική με πολύ φτωχά τεχνικά μέρη: αδιάφορη σκηνοθεσία, μονοδιάστατο σενάριο, φωτογραφία μετριότατη κλπ-κλπ. Ο Stewart εξαιρετικός,όπως πάντα, αλλά ο Wayne είναι υπερβολικός, φωνακλάς και γκρινιάρης. Ως συνήθως, ερμηνεύει τον αρχοντόβλαχο της άγριας Δύσης που μιλάει με μισό ανοιχτό στόμα, σουφρωμένα μάτια και βλάχικα έντονη αμερικάνικη προφορά. Ωραία η απομυθοποίηση της Άγριας Δύσης, γενικά βλέπεται ευχάριστα, αλλά δε με απογείωσε, δε με ενδουσίασε. Η σκηνή της αποκάλυψης στο τέλος κάπως γρήγορη και πρόχειρη. Βέβαια, άλλο Ford και άλλο Hawks.
Προσωπική αξιολόγηση:
2.5/5: Απλώς ενδιαφέρουσα (+)
(με το ζόρι...)
8 σχόλια:
Hulot my friend welcome back!
Δεν έχω δεί καμία απο τις δύο ταινίες οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω παρά να υιοθετήσω τις απόψεις σου.Δεν τα πάω πολύ καλά με τα western...
Έχω δει μονο το 2ο και συμφωνώ απολύτως!Δεν τον πάω τον Γουέιν και γενικά από γουέστερν λατρεύω ό,τι έχει βγει σε Λεόνε,κι όχι την αμερικάνικη προπαγάνδα του μπαρμπα-Τζον,με ήρωες άσπρο-μαύρο και ψεύτικη εικόνα της ηπείρου.
Να σημειώσουμε,βεβαίως,ότι τα σύγχρονα αμερικάνικα γουέστερν έχουν δώσει εξαιρετικά δείγματα.Π.χ
Unforgiven
The Assassination of Jesse James(προσωπική λατρεία, αν θες να δεις την γνώμη μου έχω μια αναρτηση παλιότερα στο μπλογκ)
Καλο βράδυ,φίλε!
Τις έχω δει και τις δύο ταινίες και τις δύο στο καφενείο του χωριού από τον πλανόδιο κινηματογράφο ως μαθητής γυμνασίου. Τότε με είχε ενθουσιάσει το "Κόκκινο Ποτάμι" που ήταν γεμάτο με πιστολίδι και με είχε απογοητεύσει το δεύτερο γιατί είχε πολλή ...κουβενταρία όπως λέγαμε τότε τα έργα χωρίς δράση. Αργότερα όμως που ως φοιτητής τις εία στα θερινά της Αθήνας τα συναισθήματα ...αντιστράφηκαν: θεωρώ το Κόκκινο Ποτάμι σαν ένα κλασσικό γουέστερν περιπέτειας αλλό το "Ο Άνθρωπος Που Εσκότωσε Τον Λίμπερτυ Βάλανς" είναι για μένα μια πολύ σημαντική ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου μια ταινία χαρακτήρων που ξεφεύγει κατά πολύ από το κλισέ του γουέστερν.
Γεια σου φίλε μου academy! Λόγω υποχρεώσεων ρε γμτ το παραμέλησα για λίγο το μπλογκ. :(
Το "Κόκκινο Ποτάμι" αξίζει πολύ, αλλά η άλλη...
Εμένα μου αρέσουν πολύ τα westerns!
de tis exo dei...mia pou leme gia westerns mallon 8a pao na do to true grit...kalisperaaaa!
Είχα διαβάσει και την κριτική σου για τη συγκεκριμένη ταινία φίλε μου. Χαίρομαι που συμφωνούμε.
Και εγώ λατρεύω υπερβολικά Λεόνε, αλλά για να μην παρεξηγηθώ:
Μου αρέσει και ο Φόρντ και ο Γουέιν. Λιγότερο φυσικά, αλλά αναγνωρίζω την τεράστια αξία τους.
"την αμερικάνικη προπαγάνδα του μπαρμπα-Τζον,με ήρωες άσπρο-μαύρο και ψεύτικη εικόνα της ηπείρου."
Συμφωνώ εν μέρει. Το "Τραγικό Καραβάνι" (π.χ.) ήταν αμερικάνια και προπαγάνδα. Το Searchers, όμως, το βρήκα αριστούργημα. Σε πολλά από αυτά υπάρχει και η προπαγάνδα, αλλά σε μια εποχή αθώα. Αν είναι έτσι, τότε και το Ιt's a wonderful Life (π.χ.) είναι προπαγάνδα υπέρ του αμερικάνικου ονείρου. ;)
Σου προτείνω και κανένα γουέστερν των Ηawks και Sam Peckinpah που πιστεύω ότι θα σου αρέσουν πολύ.
Τα Unforgiven και The Assassination of Jesse James (10/10 ε;) είναι ταινιάρες και προσθέω μερικά ακόμη αμερικάνικα γουέστερν:
The Searchers (1956) -- John Ford
Stagecoach (1939) -- John Ford
Rio Bravo (1959) -- Howard Hawks
Red River (1948) -- Howard Hawks
The Wild Bunch (1969) -- Sam Peckinpah
Johnny Guitar (1954) -- Nicholas Ray
The Treasure of the Sierra Madre (1948) -- John Huston
One-Eyed Jacks (1961) -- Μarlon Brando
Από σύγχρονο:
High Plains Drifter (1973) -- Clint Eastwood
The Proposition (2005) -- John Hillcoat
Dances with Wolves (1990) -- Kevin Costner
Dead Man (1995) -- Jim Jarmusch
Καλό βράδυ φίλε μου!!
Τι φοβερές αναμνήσεις φίλε navarino, έτσι;
Το "Ο άνθρωπος που σκότωσε το Λίμπερτυ Βάλανς" μου άνηκε αρκετά αμερικανιά, πάντως. Κάτι σαν προάγγελος των σημερινών σκουπιδιών που βγάζει με το κιλό η Αμερική. Το σενάριο, συμφωνώ, δεν είναι κλισέ, αλλά όλη η υπόλοιπη ταινία είναι μέχρι το κόκαλο, νομίζω. Βρήκα τους χαρακτήρες χάρτινους, υπερβολικούς και ο Φόρντ, πσιτεύω, πως αδυνατεί να τους αναλύσει σωστά.Σκηνοθεσία παντελώς αδιάφορη, υπερβολικές ερμηνείες, αμήχανα τα κωμικά στοιχεία.
Αντιθέτως το Ποτάμι το λάτρεψα.
Γεια σου Levi, τη γνώμη μου για το "true grit" μπορείς να τη βρεις στην αμέσως επόμενη ανάρτησή μου.
Δημοσίευση σχολίου